Dag vijf is achter de rug en we hebben een erg goede dag gehad. Zoals jullie in de blog van gisteren hebben kunnen lezen, zou het vandaag een regenachtige dag worden. Daarom is vandaag het hele programma omgegooid, zodat we zolang als mogelijk de activiteiten die buiten moesten plaatsvinden, ook buiten plaats konden vinden. Desondanks is het eigenlijk de hele dag prachtig weer geweest en hebben we enorm genoten van de fijne zon!

Nadat we als ontbijt een bakje havermout met een lekker muffin op hadden, hebben de kinderen een tweede ‘extreme’ onderdeel gehad. Wauw, wat was het enorm gaaf om de kinderen en zelfs de allerkleinsten de uitdaging aan te zien gaan en de sprong te wagen. Naast allerlei touwparcoursen tussen de bomen, was er ook een onderdeel waarmee je hoog tussen de bomen in werd gehesen, op een platform terecht kwam en je vanaf daar meters de diepte in kon springen. De kinderen zaten uiteraard ‘gesafed’ aan allerlei trouwen en zekeringen, maar het was best wel heel spannend. Maar zo tof! De kinderen waren enorm opgelaten nadien en het is geweldig dat we dit als nieuw onderdeel van het kamp hebben.  Daniël en Matthijs hebben de hele ochtend kei hard gewerkt om alle kinderen omhoog te krijgen, tussen de bomen, op het platform en weer veilig beneden te krijgen. Ze waren behoorlijk afgepeigerd nadien!! Good job guys!

Later in de ochtend hebben de oudere kinderen ‘boys-‘ and ‘girlstime’ gehad. De mannen hebben het over het huwelijk vandaag gehad. Wat houdt dit in en hoe ziet God jouw taak als man in het huwelijk? De meiden hebben het vandaag gehad over God als Vader hebben. Wat betekend dit voor je? En hoe ervaar je dit? Het wad fijn om ons persoonlijk verhaal te delen met de meiden en hen te vertellen dat God je door en door kent, dat Hij een ieder van ons prachtig vindt en niets liever wilt dan dat je Hem aanvaart als je vader. Voor veel meiden is dit moeilijk te bevatten omdat hun aardse vader hen vaak misbruikt of mishandeld. Ze vertelden ons dat ze zich nooit hadden gerealiseerd dat God ook je Vader wilt zijn en er op die manier er voor ons is. Het is gaaf om te zien dat de kinderen opener worden, vragen durven te stellen en hongerig zijn naar meer kennis over God!

De hele dag door worden er activiteiten ondernomen met de kinderen en er is veel vrije tijd waarin de kinderen lekker kunnen spelen, kleuren, tafelvoetballen, volleyballen enz. Het is goed om te zien dat de kinderen genieten, ze lachen steeds meer en we zien ze ontspannen. Toch zien we ook dat sommige kinderen vaak een strak en betrokken gezicht hebben. Hen zie je minder lachen of willen vrijwel geen activiteiten ondernemen. Dit is best wel moeilijk om te zien en mede omdat we niet allemaal de taal kunnen spreken, kunnen we er niet zoveel mee. Toch valt het me op dat als we op de momenten dat er tijd is voor gebed en zingen, voor en na de maaltijden, de kinderen vol met passie zingen. Ze zingen voor God en aanbidden Hem.  Het is prachtig om te zien dat ze twinkelingen in hun ogen hebben, met enthousiasme de gebaren meedoen en ik ze zelfs de melodie hoor neuriën als ze naar de wc moeten. Er is één lied, wat me ontzettend raakt, iedere keer weer. Het lied gaat over Oekraïne en de vraag of dat God Zijn zegen wilt geven aan dit land en aan Zijn kinderen. Ook al ken ik de tekst niet, ik bid altijd maar stilletjes in mijn hart mee dat het vuur, de twinkeling die ik op dat moment in de ogen zie als zij voor God en over God zingen, een verlangen, een zekerheid mag blijven in de harten van deze kinderen.

Willen jullie mee danken voor de geweldige groep die we dit jaar hebben?
Willen jullie mee danken dat Jeremiah’s  hope aan het groeien is en dat we echt vrucht zien van hun werk?

Willen jullie meebidden voor Iddo en Peter die morgen tijdens de boy’s time zullen gaan praten over sex?
Willen jullie meebidden voor Marina die vandaag opnieuw ziek is geworden?

Lieve groetjes en slaap lekker vanuit Oekraïne.