Vanmiddag (donderdag) hebben de kinderen weer volop geklommen en geklauterd in de touwen. Het is gaaf om te zien hoe ze hiervan groeien en hoe hun zelfvertrouwen groter wordt! Vanavond vond weer de traditionele bible skit night plaats. Het is mooi om te zien hoe de kinderen hun eigen draai vinden om een bijbel verhaal uit te spelen. De verkleedkist gaat open en je ziet ze glimmen terwijl ze opgaan in het verhaal van David en Goliath. Ook wij, de dutchies, hebben ons acteertalent ingezet en hebben het e.e.a. aan bijbelverhalen vertoond in een sketch.

Vanavond (donderdag) mochten Peter en Lianne hun getuigenis geven tijdens het kampvuur. Wat was het bijzonder mooi dat Dima, een jongen van 12 jaar, zo vrijmoedig was om hen te bemoedigen en te getuigen dat God voor ons zorgt ongeacht wie je bent of wat je doet. Ook vertelde Dima dat hij geen liefdevolle thuis heeft. Zijn vader is overleden door overmatig alcohol gebruik en zijn moeder is ook veelal dronken. Hij heeft nooit van zijn moeder gehoord dat zij van hem houdt en ze slaat hem. Toch kiest hij ervoor om anderen te bemoedigen en de liefde van God te delen met anderen. Terwijl hij zo met ons stond te praten werd hem de vraag gesteld of hij zijn leven aan Jezus zou willen geven. Samen met een ander meisje, heeft hij op dat moment ‘ja’ gezegd tegen Jezus en gekozen om met Hem verder samen te leven. God is goed!!

Op deze laatste (volle) dag hebben wij, de dutchies, een heerlijke appeltaart voor alle kinderen en leiding gebakken en alle kinderen voorzien van nieuwe kleren. Ik wil graag benoemen dat sommige kinderen vrijwel geen kleren hebben. Sascha is zo’n meisje wat voorzichtig kwam vragen of ze misschien wat meer kleren mocht aangezien ze niet zoveel kleren thuis heeft en al helemaal geen jurkjes. Sascha heeft uiteindelijk een hele stapel met kleren gekregen en ik begreep dat ze hier ontzettend blij mee was. Ze straalde helemaal. Geweldig om dit zo te mogen doen en wat fijn dat er mensen zijn die hun goede (oude) kleding aan ons mee willen geven. Ook heeft Tessa vandaag een heuse kick boks les gegeven aan de kinderen van het kamp. Ook dit was net zoals de appeltaart een succes!

Het kampvuur blijft een mooi moment op de dag. Samen zingen en de dag afsluiten. Inge heeft weer een prachtig lied gezongen voor iedereen en Tessa heeft die avond aangegeven dat ze zich graag wilt laten dopen! Wat een verrassing en zegen om zo deze dag af te mogen sluiten.

De zaterdag is altijd een dag van omschakelen en doorgaan. De dag begint zoals iedere kampdag, maar na het ontbijt moeten de kinderen snel alles opruimen, inpakken en de bus in. Er is dan bijna geen tijd om nog even gezellig samen te kletsen of te spelen, de harde realiteit van het leven bij de kinderen thuis staat alweer op hun te wachten. Persoonlijk vind ik het lastig om dit te ervaren. Je hebt de kinderen een week lang mogen zien, ontmoeten en leren kennen. Je hoort de trieste verhalen en je ziet hun prachtige glimlachen. Je weet dat ze naar huis gaan, maar het liefst wil je ze voor de rest van hun leven twee liefdevolle armen, zegende handen en een warm thuis geven. Maar dat gaat helaas niet. Het contrast is groot, heel groot en het enige wat we kunnen doen is voor hen bidden. Bidden dat de liefde en de gezelligheid van afgelopen week hun een gevoel van warmte, erkenning en gebondenheid mag geven. Want zoals in de Bijbel staat: als één lid lijdt, lijden alle leden mee. Ze zijn niet alleen, ook al voelen ze zich zo eenzaam en letterlijk opgesloten in huis als hun ouders aan het werk zijn de hele dag en vervolgens dronken thuis zitten. We hopen en vertrouwen dat de woorden die gesproken zijn en het woord van God mag gaan ontkiemen in hun harten. Dat het vrucht mag gaan dragen en mag gaan groeien tot iets moois. We hebben mogen zien dat kinderen die jaren geleden naar het kamp kwamen, nu een keuze hebben gemaakt voor God. We zien dat er een generatie ontstaat die weet hoe mannen en vrouwen met elkaar moeten omgaan, die weten hoe je goed voor je lichaam moet zorgen en hoe je een leven op kan bouwen zonder alcohol, angst en verdriet. Dit is ontzettend gaaf en bemoedigend om te zien. God is aan het werk in dit dorp en maakt dat het gaaf is om 10 dagen op te mogen trekken met deze kinderen en hun de week te geven van hun leven. En ook al weten we dat we ze gedag moeten zeggen en zwaaien we ze uit als de busjes wegrijden, ze zijn geborgen in Gods hand, geliefd en erkent en Hij zal Zijn werk met hun doen.

https://youtu.be/k_HwSIrqXo0

Naast dat de kinderen weer terug gaan naar hun eigen dorpen en gezinnen, hebben we vandaag ook feest mogen vieren met Tessa. Ze heeft ervoor gekozen om zich te laten dopen! Tessa is gedoopt in een meer in het drop. Na een wandeling van 20 minuten hebben we eerst met elkaar wat gezongen. We hebben God geloofd en gedankt voor het wonder dat Hij de dood heeft overwonnen. Pascal heeft gedeeld dat de doop vergeleken kan worden met het verhaal van Noach in de ark. Zoals dat Noach in de ark opgesloten werd en het water alle zonde van de wereld wegvaagde, zo is ook de doop een teken van het wegvagen van je zonde. Noach mocht opnieuw beginnen, op een nieuwe aarde nadat het water weg was gegaan. Zo mag je na je doop een nieuw leven ontvangen en middels je doop aan anderen laten zien dat je een kind bent van de Allerhoogste. Pascal en Peter hebben Tessa mogen dopen en hebben na afloop voor haar gebeden. Na de doop hebben de meiden nog even een frisse duik genomen en zijn we vervolgens hard aan het werk gegaan op het terrein. Alles moest weer spik en span zijn voor de komende geplande activiteiten. Over twee weken zal er een bruiloft en een conferentie gehouden worden. Aan het einde van de dag zijn we met een taxi naar Kiev gebracht om daar vervolgens onze laatste dagen door te brengen.

Inmiddels zitten we in Kiev! Na een hele, hele frisse douchebeurt aangezien er in een deel van Kiev al een aantal dagen geen warm water is, zijn we de stad in gegaan. Een deel is eerst naar de kerk gegaan en later hebben we met elkaar geluncht en de dag doorgebracht in Kiev. Het is erg fijn om weer wat tijd te  hebben voor jezelf en te genieten van elkaars gezelligheid en van de stad. Toch is het vreemd om te merken dat we het zo luxe hebben en dat de kinderen waar we mee opgetrokken zijn in zo’n andere leven, leven. Het maakt dat ik dankbaarder ben met alles wat ik heb, zelfs al is het een ijskoude douche!

Vandaagis helaas onze laatste dag en zijn we weer naar huis gegaan. De wekker stond aardig vroeg vanmorgen, 3uur! Beter gezegd 2uur Nederlandse tijd!! Het was vroeg en we moesten al met al veel wachten bij de douanes, balies en controle posten. We zijn dankbaar dat alles zo goed is gegaan en dat we zo’n fijne tijd hebben gehad.Het kamp  is heerlijk geweest en de reis ernaar toe en terug zijn meer dan prima verlopen. En terwiijl dat het vliegtuig opsteeg richting Nederland, en Oekraïne steeds kleiner werd, passeren alle kinderen nog eens langs in mijn hoofd. Dankbaar dat we ze mochten leren kennen, in onze harten en gedachten dat ze veilig mogen zijn en dat het goed met ze mag gaan.

We willen jullie heel erg bedanken voor jullie betrokkenheid, gebeden en giften. Dit heeft er mede toegeleid dat het zo goed is verlopen!