Lianne verteld over de week die wij in Oekraïne zaten en enkele getuigenissen die wij hebben meegemaakt en met jullie mogen delen.

Op zondag,  na onze kampweek, stapten we in het busje op weg naar Kiev en dus weer op weg naar huis. Nadat we uitgebreid ‘dag’ hadden gezegd tegen iedereen en het zanderige paadje af hadden gereden, zette de  taxichauffeur wat muziek op…

“Come, now is the time to worship.
Come, now is the time to give your heart.
Come, just as you are to worship.
Come, just as you are before your God.
Come!!!

One day every tongue will confess You are God.
One day every knee will bow.
Still, the greatest treasure remains for those.
Who gladly choose You now.”

Wat een heerlijkheid om dit liedje uit de boxen te horen galmen. Wat een verassing en wat een zegen om onze tijd in Kolentsi hiermee af te sluiten en God te danken en te loven voor de geweldige kampweek!

Afgelopen zomer was het mijn derde keer dat ik meegeholpen heb bij de kampen die door Andrew en Jenny worden georganiseerd voor kinderen die mishandeld en verwaarloosd worden. Nog nooit heb ik zoveel verhalen gehoord over de thuissituaties van deze kinderen, nog nooit heb ik zo genoten van mijn tijd met deze kinderen, nog nooit ben ik zo geraakt door hun verhalen en nog nooit heb ik zaadjes die geplant zijn in de afgelopen jaren, op zien komen.

In de week dat we het kamp hebben gerund heb ik me voornamelijk bezig gehouden met het runnen van mijn groepje samen met Pascal & Martine. Het begint met het uit je hoofd leren van alle namen,  iedere keer weer tellen hoeveel kinderen er in je groepje zijn en het vooral enthousiast meedoen met alle activiteiten. Samen hebben we geluisterd naar de Bijbelverhalen over de beloftes die God heeft gedaan aan mensen. Zo mogen zij ook weten dat je soms lang moet wachten totdat je daadwerkelijk iets ziet of merkt van God, net zoals Abraham voordat hij een zoon kreeg. Maar God doet beloftes aan ons en Hij houdt stand! Kijk maar naar de sterren zoals God die aan Abraham liet zien en de regenboog aan Noach, zo mogen ook wij ook op God vertrouwen.

“Als je op God vertrouwd hoef je niet bang te zijn”

Verder heb ik genoten van de mooie kunstwerken die de kinderen hebben gemaakt en het samen sporten. Een hoogtepunt voor mij waren de ‘ropes’. En niet alleen voor mij, maar ook de kinderen vonden het prachtig. Met een touw hoog in de bomen worden gehesen om vervolgens van een plateau af te springen. Fantastisch! En echt genieten om zelfs de kleinsten en ook de stoere, oudere kinderen, hun angst te zien overwinnen en hen hiervan te zien genieten. Een tienermeisje vertelde nadien dat ze bang was om naar beneden te springen, maar ze vertrouwde op God en voelde dat ze niet bang hoefde te zijn!

Iedere middag was ik aanwezig bij de ‘girlstime’. Onder het genot van een lekker kopje thee en een koekje hadden we tijd voor meiden praat. Het was bijzonder om te merken dat ze niet zo goed wisten dat je God ook als Vader kan zien. Hun eigen vader heeft hen verlaten of mishandeld ze. Hoe gaat dat in z’n werk en hoe voel je dat God je Vader kan zijn? Het was een hele openbaring voor ze, maar zo goed om hierover te praten.

Vrijwel iedere avond hadden we kampvuur. Er werden getuigenissen verteld en er werden liederen gezongen. Eén lied gaat over een gebed voor Oekraïne. Ik ken de tekst niet zo goed maar het gaat erover dat er vrede mag komen in het land en dat iedereen God mag kennen, het raakte me iedere keer weer.

“Aan God alle eer!”

Tijdens deze kampweek heb ik veel verhalen gehoord over de kinderen en hun thuissituaties. Het is niet voor te stellen hoe de levens van deze prachtige jongens en meiden zijn. Als je je realiseert dat ouders altijd dronken zijn, hun kinderen verkopen voor seks, deze kinderen de hele dag honger hebben, drugs gebruiken, lichamelijk toegetakeld worden door hun ouders… dan bid ik met mijn hele hart dat zij vrede mogen krijgen in hun leven, vrede in hun gezinnen en dat ze God mogen kennen in hun leven. Dat ze hun hoop op Hem mogen vestigen en dat ze mogen weten dat ze meer dan geliefd zijn door de Allerhoogste!
En wat is het dan gaaf om die glimmende, stralende koppies te zien, hun stemmen te horen tijdens het zingen, hun enthousiasme te zien tijdens de spellen, hun verhalen aan te horen en van meerdere kinderen te horen dat zij de stap hebben gemaakt om hun leven aan God te geven! Aan God alle eer!

“Come, now is the time to worship.
Come, now is the time to give your heart.
Come, just as you are to worship.
Come, just as you are before your God.
Come!!!

One day every tongue will confess You are God.
One day every knee will bow.
Still, the greatest treasure remains for those.
Who gladly choose You now.”

We zijn inmiddels alweer enige tijd terug uit Oekraïne en al de belevenissen en verhalen die we gehoord hebben gonzen nog enigszins na. We willen hier graag de komende tijd nog het een en ander over delen op onze website, in onze gemeenten of beter nog in een persoonlijk gesprek. De komende weken zullen we verhalen plaatsen over de kinderen die we hebben ontmoet, getuigenissen die we hebben gehoord, het dagelijks wel-en-wee op dit moment in Oekraïne en uiteraard een boel foto’s die we tijdens de reis gemaakt hebben.

Daniëlle trapt af met een persoonlijk verhaal over alles wat zij persoonlijk heeft meegemaakt en beleefd tijdens de twee weken dat ze in Oekraïne zat.

Bij aankomst nam ik de taak als ‘ laundry-girl’ op me. Meer dan 70 XL-handdoeken en beddengoed setjes lagen daar met smart op mij te wachten om gewassen te worden. Nu ben ik wel wat gewend qua was, aangezien we thuis met 8 kinderen zijn, maar dit leek een never-ending-story. Met het idee in mijn achterhoofd dat alle kindjes de komende week weer lekker in een schoon bedje konden duiken en met de hulp van twee andere laundry kanjers (Thanxx Roxanne & Lianne) was na ongeveer 7 uur het einde in zicht.

Op maandagochtend kwamen de kindjes aan met hun koppies vol jeukende mormels. Trauma’s heb ik overgehouden vanuit mijn kindertijd van die krengen. Ik was dankbaar dat er een paar andere dutchies zich geroepen voelden om deze dankbare taak op zich te nemen.

Mijn taak bestond de hele week uit teamleider zijn. De kinderen werden in teams verdeeld en ik begeleidde ze naar alle activiteiten. In de ochtend gingen we knutselen, sporten en naar een bijbel verhaal luisteren. ’s Middags was er een boys- en girlsmeeting voor de oudere kinderen, terwijl de jonkies even rusttijd hadden. Tijdens deze meetings hadden ze gesprekken over thema’s als relaties, seks, abortus, misbruik etc. In de namiddag hadden we klimactiviteiten in het bos en vrije tijd. ’s Avonds hadden we een ‘all camp activity’ waar iedereen aan meedeed, zoals een vossenjacht of een filmavond. Tenslotte was er nog een kampvuur met aanbidding en een getuigenis van een van de teamleden.

Als Nederlander die geen woord Oekraïens spreekt voelde ik me echt gehandicapt. Ik heb geprobeerd alle liefde die ik bij me had uit te delen door knuffels, knipoogjes, gebaren en een brede glimlach.

Toen het einde van onze reis in zicht was kreeg ik van Andrew te horen dat ze voor de week erna te weinig mensen hadden. Met een kleine twijfel heb ik mijn vlucht kunnen omboeken en ben ik nog een week langer gebleven en achteraf was dat de beste keuze die ik ooit had kunnen maken. De tweede week mocht ik opeens allemaal activiteiten organiseren, dansjes doen met kinderen en een getuigenis geven. Tijdens de girls-meeting hadden we het over seksueel misbruik gehad. Een onderwerp die we niet hadden gepland om te bespreken, maar toch op ons pad kwam. Mijn boodschap aan de tienermeiden was dat wanneer ze in zo’n situatie zitten ze meteen hulp moeten gaan zoeken. Liever vandaag dan morgen en er geen dag langer mee moeten rondlopen, want uiteindelijk komt het toch uit. God kan helen. Na afloop kwam er een meisje naar ons toe. Ze heeft na 3 jaar (!) eindelijk de openheid ervaren om haar verhaal te delen. Er wordt nu een protocol in werking gezet om haar waarschijnlijk uit huis te plaatsen. Zo krachtig was het gesprek. ’s Avonds mocht ik nog getuige zijn van twee meiden die zijn gedoopt in de achtertuin van Andrew. Heel bijzonder.

Ieder kind dat bij mij in de armen lag heb ik gezegend in mezelf. De thuissituaties van de kinderen waren niet bij mij bekend. Soms maar beter ook. Mijn hart brak toen ik hoorde dat twee zusjes van amper 12 en 13 voorheen door hun moeder werden verhuurd aan de buurman. 6 dollar per nacht kregen ze ervoor die ze weer door moesten geven aan hun moeder. Het idee dat een moeder zo wanhopig kan zijn dat ze haar dochters verhuurt, walgelijk. Ze zijn nu veilig in een huis met nog 18 kinderen, waar ze iedere dag te eten krijgen en naar school kunnen. Dat is nog lang niet voor alle kinderen het geval.

Ik ben dankbaar voor alle mensen die deze reis mogelijk hebben gemaakt dankzij hun bijdrage. We hebben het kamp een mooi bedrag kunnen schenken, zodat zij in de toekomst nog meer van deze kinderen kunnen helpen.

Vanmorgen, na het ontbijt, zijn alle kinderen vertrokken. Het was fijn om al die vrolijke gezichten nog eens voor de laatste keer te zien, maar je staat er toch een beetje met gemengde gevoelens, omdat je weet naar wat voor situatie ze terug gaan.

Na het vertrek begon de grote schoonmaak weer. Het hele terrein is van voor tot achter omgekeerd en opgeruimd. Daarna zijn we met de groep nog naar Ivankiv geweest, een plaats hier in de buurt waar we heerlijk hebben geluncht. Vanavond hebben we de dag afgesloten met een barbecue en een kampvuur. Het was erg leuk en goed om elkaar zo beter te leren kennen.

Volgende week is er weer een kamp met ongeveer 25+ kinderen. Helaas vertrekken de meeste groepen met leiding nu en komt daar feitelijk niets voor terug. Mede daarom heeft Daniëlle besloten om haar ticket over te boeken en een week langer te blijven. Voor de rest van de groep was dat helaas niet mogelijk.

Morgen zullen we met de groep nog naar Kiev gaan, waarna we maandag weer terugvliegen naar Nederland.

Voor alles is een laatste keer en zo ook voor dit kamp. Vandaag was de laatste dag.

Morgenochtend zullen de kinderen weer naar huis vertrekken en begint voor ons de schoonmaak.

Maar uiteraard hebben we vandaag weer een fantastische dag gehad. Het begon wat druilerig vanmorgen met een beetje miezer regen, maar in de loop van de dag klaarde het helemaal op en werd het ook weer warm. De dag begon na het ontbijt weer met de dagelijkse rotaties. Bijbellessen, armbandjes maken en sport had wat speciaals vandaag, we zijn naar de zandduinen geweest. Een ideale plek voor de kinderen om zich uit te leven en te spelen.

Na de lunch was het weer tijd voor het programma voor de 12+ kinderen. We hebben weer ruim een uur met de jongens kunnen praten over sex, relaties, huwelijk en man zijn. Zelden zijn de kinderen zo enthousiast gezien. En dan vooral toen de laptop er bij kwam en we ze uitleg konden geven over de anatomie van mannen en vrouwen. Dit onderdeel was een groot succes en we hopen dat dit zeker een vervolg zal krijgen.

In de namiddag zijn we weer naar het bos gegaan voor de ‘Extreme’ activiteit. Nog altijd een groot succes bij de kinderen, zeker als je als een soort Superman door het bos kan vliegen.

Na het avondeten eten hebben we met de kinderen nog een laatste activiteit gedaan. Een wedstrijd waarbij ieder team opdrachten krijgt om uit te voeren en daar een foto of een video van te maken. De opdrachten waren onderandere:
‘Loop met de groep als eenden over de weg’;
‘Geef een vreemde een hand’.

De week is afgesloten met een kampvuur, marshmallows en koekjes.

We hopen dat we de kinderen weer wat plezier en hoop hebben kunnen geven en wat wijze lessen waar ze in het leven dat ze krijgen op kunnen bouwen.
Morgen volgt nog een laatste ochtend en een ontzettend lastig afscheid van de kinderen en dan zit het er echt op.

Nooit gedacht dat het in Oekraïne zo koud kon zijn! Zoals een beetje verwacht was het vandaag qua weer een bizarre dag. De hele dag heeft het geregend en de temperatuur is niet boven de 14 graden uitgekomen. Hoewel dat voor Nederland niet zo gek is, komt dat hier eigenlijk nooit voor. De kinderen waren er dan ook totaal niet op gekleed en waren in de middag steenkoud. Gelukkig hadden we vanuit Amerika en Nederland enorm veel gedoneerde (winter)kleren meegenomen. Die kwamen nu uitstekend van pas. Voor we vertrokken zeiden we nog tegen elkaar, waarom die winterkleding nu mee moest met temperaturen van 35+. We weten nu waarom. Gelukkig wordt het morgen alweer ruim boven de 20 graden en word het in het weekend enkel nog warmer.

Door het weer hadden we vandaag een iets aangepast programma. Veel dingen hebben we binnen gedaan ipv buiten. Vanmorgen zijn we weer gestart met de dagelijkse rotatie programma’s. Dit was af en toe behoorlijk fris, aangezien veel onderdelen onder een afdak of in een tent zijn. Na de lunch was er ‘rest-time’ en voor de oudere jongens en meiden hun middagprogramma. Dit was een groot succes. Ondanks dat het totaal niet in de cultuur past om tijdens ‘de les’ vragen te stellen was er toch veel interactie.

Vanmiddag hebben we enorm veel spelletjes gedaan, zoals geblinddoekt een parcours afleggen en stoelendans. Ook hebben we vanmiddag toneelstukjes ingestudeerd van Bijbelverhalen. Deze hebben we vanavond uitgevoerd. Uiteraard staat dit altijd garant voor veel plezier bij de kinderen.

De rest van alle gedoneerde kleding is vandaag uitgezocht en vanavond verdeeld onder de kinderen. Ze waren ‘als een kind zo blij’ met hun nieuwe kleding.
Morgen helaas alweer de laatste reguliere dag. De week is echt weer omgevlogen en we hebben er echt enorm van genoten!
Bedankt voor alle support!

De kinderen liggen weer op bed, de 4e dag in Oekraïne zit er weer op!
We hebben een erg leuke dag gehad vandaag. Goed weer gelukkig, dus de puinhoop van gisteren hebben we kunnen opruimen en alle programma’s konden gewoon doorgaan.
Voor de komende dagen zal dat helaas niet het geval zijn. Er word veel kou en regen voorspeld, dus we hebben het programma wat om moeten gooien.

We zijn de dag vandaag zoals altijd begonnen met de rotations, sports, crafts en Bijbel. Dit zijn altijd erg leuke onderdelen voor de kinderen.

Na de lunch is het ‘rest-time’. Hierin houden we altijd een moment apart om te zingen, Bijbel te lezen en te bidden. Nieuw dit jaar is een programma, speciaal voor de oudere(12+) kinderen. Voor de meiden is er een programma voor preventie van mensenhandel, voor de jongens over hoe je een goede man en vader kan zijn.

Het middagprogramma is ook nieuw en heet ‘extreme’. Er zijn platforms gemaakt in de bomen en touwen gespannen, waar de kinderen allerlei activiteiten kunnen doen, waaronder abseilen. Dit is bij de kinderen een enorm succes.
Behalve bij één, Marina. Marina mag eigenlijk niet meedoen aan de sport en dergelijke, maar was toch bij ‘extreme’ terecht gekomen.
Marina heeft vroeger een hele harde trap tegen haar hoofd gekregen. Daar is toen iets gebeurt, dat iedere keer dat ze nu nog te veel of heftig beweegt, ze helemaal de weg kwijt raakt. Ze wist niet meer wie ze was en wilde midden in het bos gaan slapen.
We weten niet of dit ooit nog over zal gaan. Gelukkig gaat het inmiddels weer wat beter en is ze goed aanspreekbaar. Morgenochtend zal ze er waarschijnlijk niet veel later van hebben.

Een andere meid die we hebben leren kennen is Ina. Super druk, super vrolijk, enorm aanwezig. Alles bij haar is extreem. Dit bleek echter slechts een masker te zijn. Ze komt samen met een ander kind uit een weeshuis/gezin. We hoorden dat de moeder uit haar ouderlijke macht is ontzet, nadat school leraren er achter kwamen dat ze samen met Haas zus werd verkocht aan mannen door hun eigen moeder.

… liet God het water samenvloeien op één plaats.

Vanochtend werden we al vroeg wakker van het enorme noodweer dat op dit moment boven Noord-Oekraïne hangt. Met veel geraas kwam de regen naar beneden, de donder liet de ramen trillen en de bliksem verlichtte de hele omgeving. Zo erg hadden ze het hier nog nooit meegemaakt.
Ongeveer een kwartier nadat de regen begon stond er op het hele terrein zo’n 10cm water en waren er rivieren en meren ontstaan. Gelukkig, zo plotseling als het begon was het ook weer over. Het heeft de rest van de dag nog wel geregend, maar niet meer zo heftig als ’s ochtends.

Doordat alle wegen onder water stonden en er geen stroom meer was, was het even onzeker of de kinderen vanmorgen of überhaupt vandaag nog konden komen. Gelukkig is het allemaal gelukt en waren de meeste kinderen voor 11 uur op het terrein.

Maandag na aankomst is altijd het moment voor de traditionele luizencontrole. Door de slechte hygiëne thuis hebben veel kinderen en families luizen. De groep van deze week viel erg mee, dus binnen enkele uren waren we er mee klaar.

Na het middageten zijn de groepen verdeeld en startte het programma. Door de regen zijn een aantal onderdelen aangepast of verplaatst, maar het was een erg leuke middag waarin we hebben gespeeld, geknutseld en naar een Bijbelverhaal over de beloftes van de hemelvaart geluisterd.

De dag werd afgesloten door het kijken van een leuke film en daarna voor de ouderen nog wat zingen en luisteren naar getuigenissen en Bijbelverhalen.

De kinderen zijn inmiddels gedoucht en liggen in bed. Wij gaan er ook snel achteraan, want we zijn doodmoe na zo’n eerste dag.

Foto’s

Vandaag, zondag, zijn we naar Kiev geweest. Het was een enorm hete, maar leuke dag. We hebben de stad goed kunnen verkennen en ook elkaar als goed beter leren kennen.

In de middag zijn we naar de internationale kerk in Kiev geweest. De preek sloot goed aan op wat wij komende week gaan doen. Het is mooi om te zien dat God tijdens deze reis met ons mee gaat.

’s avonds hebben we de laatste delen van het terrein opgeruimd en schoon gemaakt en daarna nog een bidstond gehouden voor de komende week. We hopen dat de kinderen een goede tijd zullen hebben en dat ze geen belemmeringen zullen hebben om naar het kamp te komen.
Vanaf maandagochtend komen de kinderen aan en zal het kamp beginnen.

Met ongeveer een half uur vertraging zijn we veilig in Oekraïne aangekomen en na het aanduwen van de taxibus kon onze trip naar Kolentsi beginnen. Hier zijn we rond 3 uur ’s nachts aangekomen, ongeveer een uurtje later dan verwacht.

Dag 1
Na een korte maar goede nacht was het tijd voor de eerste dag. De kinderen die nog aanwezig waren zouden vandaag weer naar huis gaan.
Vandaag is altijd onze favoriete dag, het staat namelijk in het teken van opruimen en schoonmaken. Alle cabins op het terrein, al het beddengoed, het hele terrein en de badkamers, alles moet weer schoon voor de komende week.
Daarnaast moesten er nog een boel dingen gebeuren bij enkele net gekochte huizen in het dorp. Zo moesten er kersen en perziken geplukt worden en één van de huizen moet van boven tot onder worden geschilderd.