Na een lange en iewat strubbelige reis zijn we veilig in Oekraïne aangekomen!
We zijn direct zeer hartelijk ontvangen door de al aanwezige kids.
Het is wel even wat wennen nu. Waar we normaal gewend zijn om in alle rust aan te komen is het hier nu een drukte van jewelste! Alles en iedereen rent door elkaar over het terrein.

Na aankomst hebben we samen met de kinderen gegeten. Vervolgens hebben we even een korte rondleiding gedaan over het terrein, waarna we nog een partij voetbal hebben gespeeld tegen de kinderen.
Inmiddels zijn alle kinderen naar bed en is de rust weer enigsinds terug gekeerd.

Op dit moment zijn er 3 verschillende groepen kinderen op het terrein.
Kinderen uit een christelijk weeshuis in Slavjansk. Dit zijn voornamelijk vrij jonge kinderen. Deze kinderen zullen komende week ook meedoen met het kamp programma.
Verder zijn er nog kinderen (en moeders en grootouders) van een kerk uit Slavjansk.
En als laatste is er nog een groep kinderen, ook uit slavyansk, maar deze vertrekken komende maandag voor een kamp project in Amerika.

Voor alle kinderen die komende week nog hier blijven zullen wij een kampweek organiseren.

Vanavond, na alle drukte, zaten wij even te kaarten en spelletjes te doen toen Ruslan bij ons kwam zitten een vader van 3 meiden. (Later kwam zijn vrouw Sveta er ook nog even bij.) We hadden even het e.e.a gepraat toen zijn telefoon ging en hij even weg liep. Wij gingen door met ons spel, totdat hij evenlater zichtbaar aangedaan weer terug kwam om bij ons te zitten.

Hij vertelde ons het verhaal van Sergey, een neef van hem.
Sergey woont met zijn familie in Kiev. Hij is getrouwd met zijn vrouw Marina en heeft 2 kinderen, Peter en André.
Sergey is lid van de nationale garde van de Oekraïense strijdkrachten en zit sinds korte tijd gelegerd in Slavyansk. Zijn vrouw en kinderen zitten op dit moment in Kiev.
De situatie in Slavyansk is op dit moment zeer zorgelijk. De stad is afgesloten van de buitenwereld, niemand kan er meer in of uit, ook het leger zit vast in de stad. Sergey heeft al geruime tijd geen contact meer kunnen hebben met zijn vrouw en kinderen, wat hij heel erg vind. Hij heeft onlangs verlof aangevraagd (en gekregen) om naar Kiev te gaan, zodat hij voor zijn gezin kan zorgen. (Hij voelt zich zeer verantwoordelijk.)
Door onderandere sluipschutters van de Russische seperatisten is het op dit moment onmogelijk om de stad te verlaten en het is onduidelijk hoelang dat nog gaat duren.
Bid alstublieft voor de gezinnen van Ruslan en Svetta en voor het gezin van Sergey en Marina.

Het is echt verschrikkelijk om de hopeloze uitdrukking op het gezicht van iemand te zien.

Voor morgen staat een vrij rustige dag gepland. Laat in de avond zullen de Australiërs ook arriveren en dan zondag zullen we beginnen met het maken van plannen voor de komende kampweek.

We zien uit naar een geweldige week en willen u bedanken voor uw support en gebed!