We zijn inmiddels alweer enige tijd terug uit Oekraïne en al de belevenissen en verhalen die we gehoord hebben gonzen nog enigszins na. We willen hier graag de komende tijd nog het een en ander over delen op onze website, in onze gemeenten of beter nog in een persoonlijk gesprek. De komende weken zullen we verhalen plaatsen over de kinderen die we hebben ontmoet, getuigenissen die we hebben gehoord, het dagelijks wel-en-wee op dit moment in Oekraïne en uiteraard een boel foto’s die we tijdens de reis gemaakt hebben.

Daniëlle trapt af met een persoonlijk verhaal over alles wat zij persoonlijk heeft meegemaakt en beleefd tijdens de twee weken dat ze in Oekraïne zat.

Bij aankomst nam ik de taak als ‘ laundry-girl’ op me. Meer dan 70 XL-handdoeken en beddengoed setjes lagen daar met smart op mij te wachten om gewassen te worden. Nu ben ik wel wat gewend qua was, aangezien we thuis met 8 kinderen zijn, maar dit leek een never-ending-story. Met het idee in mijn achterhoofd dat alle kindjes de komende week weer lekker in een schoon bedje konden duiken en met de hulp van twee andere laundry kanjers (Thanxx Roxanne & Lianne) was na ongeveer 7 uur het einde in zicht.

Op maandagochtend kwamen de kindjes aan met hun koppies vol jeukende mormels. Trauma’s heb ik overgehouden vanuit mijn kindertijd van die krengen. Ik was dankbaar dat er een paar andere dutchies zich geroepen voelden om deze dankbare taak op zich te nemen.

Mijn taak bestond de hele week uit teamleider zijn. De kinderen werden in teams verdeeld en ik begeleidde ze naar alle activiteiten. In de ochtend gingen we knutselen, sporten en naar een bijbel verhaal luisteren. ’s Middags was er een boys- en girlsmeeting voor de oudere kinderen, terwijl de jonkies even rusttijd hadden. Tijdens deze meetings hadden ze gesprekken over thema’s als relaties, seks, abortus, misbruik etc. In de namiddag hadden we klimactiviteiten in het bos en vrije tijd. ’s Avonds hadden we een ‘all camp activity’ waar iedereen aan meedeed, zoals een vossenjacht of een filmavond. Tenslotte was er nog een kampvuur met aanbidding en een getuigenis van een van de teamleden.

Als Nederlander die geen woord Oekraïens spreekt voelde ik me echt gehandicapt. Ik heb geprobeerd alle liefde die ik bij me had uit te delen door knuffels, knipoogjes, gebaren en een brede glimlach.

Toen het einde van onze reis in zicht was kreeg ik van Andrew te horen dat ze voor de week erna te weinig mensen hadden. Met een kleine twijfel heb ik mijn vlucht kunnen omboeken en ben ik nog een week langer gebleven en achteraf was dat de beste keuze die ik ooit had kunnen maken. De tweede week mocht ik opeens allemaal activiteiten organiseren, dansjes doen met kinderen en een getuigenis geven. Tijdens de girls-meeting hadden we het over seksueel misbruik gehad. Een onderwerp die we niet hadden gepland om te bespreken, maar toch op ons pad kwam. Mijn boodschap aan de tienermeiden was dat wanneer ze in zo’n situatie zitten ze meteen hulp moeten gaan zoeken. Liever vandaag dan morgen en er geen dag langer mee moeten rondlopen, want uiteindelijk komt het toch uit. God kan helen. Na afloop kwam er een meisje naar ons toe. Ze heeft na 3 jaar (!) eindelijk de openheid ervaren om haar verhaal te delen. Er wordt nu een protocol in werking gezet om haar waarschijnlijk uit huis te plaatsen. Zo krachtig was het gesprek. ’s Avonds mocht ik nog getuige zijn van twee meiden die zijn gedoopt in de achtertuin van Andrew. Heel bijzonder.

Ieder kind dat bij mij in de armen lag heb ik gezegend in mezelf. De thuissituaties van de kinderen waren niet bij mij bekend. Soms maar beter ook. Mijn hart brak toen ik hoorde dat twee zusjes van amper 12 en 13 voorheen door hun moeder werden verhuurd aan de buurman. 6 dollar per nacht kregen ze ervoor die ze weer door moesten geven aan hun moeder. Het idee dat een moeder zo wanhopig kan zijn dat ze haar dochters verhuurt, walgelijk. Ze zijn nu veilig in een huis met nog 18 kinderen, waar ze iedere dag te eten krijgen en naar school kunnen. Dat is nog lang niet voor alle kinderen het geval.

Ik ben dankbaar voor alle mensen die deze reis mogelijk hebben gemaakt dankzij hun bijdrage. We hebben het kamp een mooi bedrag kunnen schenken, zodat zij in de toekomst nog meer van deze kinderen kunnen helpen.