Zoals iedere avond, was er gisterenavond weer een getuigenissen avond rond het kampvuur. Alle kinderen vanaf 12 jaar zijn hierbij aanwezig en er wordt gezongen en iedere avond geeft iemand een getuigenis. Gisterenavond heeft Ira haar getuigenis gegeven. Martine vertelt hierover:
Vanavond gaf Ira haar getuigenis, 1 van de leiders. Ik heb Ira en haar gezin 5 jaar geleden ontmoet. Toen ik in Oekraïne woonde, waren zij het enige gezin dat ik kende waarin de ouders niet gescheiden waren en waar niemand verslaafd was aan alcohol. Ira vertelde dat zij is opgegroeid in een Russisch militair gezin. Haar vader kwam uit Rusland en zat in het leger. Dit hield in dat zij heel vaak moesten verhuizen waardoor Ira op 7 verschillende scholen heeft gezeten. Steeds was ze weer de nieuwe in de klas. Daarnaast hield dit in dat haar ouders erg veel dronken. Zij en haar broertje werden veel geslagen, maar Vooral zij omdat ze de oudste was. Toen ze 11 jaar oud was, gingen haar ouders scheiden. Haar vader ging terug naar Rusland en ze heeft sindsdien niets meer van hem gehoord. Met haar moeder ging ze in Kiev wonen. Nog steeds werd ze veel geslagen door haar moeder. Toen Ira 14 was, wilde ze zelfmoord plegen. Ze wilde uit het raam springen. Maar ze woonde op de 4e verdieping en ze was bang dat ze het zou overleven. Daarom deed ze het niet. Toen ze 16 was, ging ze naar een christelijk kamp. Haar tante had gezorgd dat ze daar heen kon. Toen ze daar was, zag ze dat iedereen daar heel veel liefde had voor elkaar. Ze vroeg aan iemand: hoe kunnen jullie zoveel van elkaar houden? Het meisje vertelde over God en dat ze samen konden bidden om God in haar hart te vragen. Dat deden ze samen. Op dat moment voelde ze niks maar ze kwam erachter hoeveel God van haar houdt. En dat God haar heeft beschermd van een leven met dronkenschap, roken, en drugs. Nu is Ira getrouwd en heeft 2 zoons. Haar man is voorganger in een gemeente en haar oudste zoon heeft zich vorig jaar laten dopen.
Groetjes, Martine
Lieve mensen ,wat een bemoediging dit getuigenis en ook dat jullie zijn gegaan om er te zijn voor deze kinderen.Ik geloof echt dat er ook deze week bij enkele een doorbraak gaat gebeuren.want dat gebed krijg ik telkens in mijn hart.
Voor jullie Psalm 92 vers 1-6,13,14.lieve Gr Hanna
Wat een bijzonder verhaal Martine. Mooi dat je dit voor ons hebt opgetypd. Groet en zegen
Fijn Martine, om dit te lezen! We wensen jullie een heel goede week en Gods onmisbare zegen toe gewenst!
Groet, Thea
Wat een prachtig getuigenis, wat een geweldig werk wat jullie daar doen!
Wij bidden jullie Gods Zegen toe.
Groet, Sipke en Ans.