Er is weer erg veel gebeurt de laatste tijd en inmiddels zijn we weer bij de laatste dag aangekomen. De afgelopen dagen zijn Rosanne, Iddo en Thijs al vertrokken en komende nacht vertrekken, Peter, Lianne en Martine ook uit Kolentsi.
We hebben een goede tijd achter de rug, waarin we veel voor anderen hebben kunnen betekenen, maar waarin we ook veel ellende, boosheid en verdriet gezien hebben.
Eind vorige week werd duidelijk dat er van het sasha project geen kinderen meer zouden komen tot zeker het einde van de zomer. Het oude programma ging dus definitief overboord en wij hebben voor de vluchtelingen een nieuw aangepast programma gemaakt. Dit hield in dat er in de ochtend bijbel lessen waren en knutselen. In de middag hadden we vervolgens een wisselend middag programma. Door de hitte van de afgelopen week werd dat meestal een paar uur zwemmen in het meer.
Het weekend hebben we even gebruikt om tot rust te komen. Zaterdag zijn we nog met de kinderen naar het meer geweest en zondag zijn we met een groep naar Kiev geweest om daar naar de kerk te gaan.
De hier op volgende week zag er eigenlijk redelijk hetzelfde uit als de dagen daarvoor.
In de ochtend hadden we een programma met bijbel en knutselen en in de middag een steeds wisselend programma.
We hebben nu geen groepjes meer, maar hebben de kinderen opgedeeld in een oude en jonge groep. Anders dan een kampweek zijn de programma’s die we nu organiseren niet meer verplicht. Dat houd in dat we iedere dag een beetje moeten afwachten hoeveel er uiteindelijk komen en vooral de wat oudere kinderen hebben nogal wat aanmoediging nodig om toch hun bed uit te komen! 😉
Hieronder ziet u een foto van een babushka die vorige week bij ons woonde.
Zij en haar familie zijn hier gebracht vanuit Donetsk. Vlak voordat ze daar weg konden is ze gewond geraakt doordat er naast haar huis een bom ontplofte. Ze schuilde op dat moment in de kelder, maar door de kracht van de explosie werd ze van de ene naar de andere kant geslingerd, wat uiteindelijk geleid heeft tot vele schaafwonden en blauwe plekken. Iedere keer als ze van en naar haar tijdelijke slaapplek wilde, dan moest ze door 1 van ons ondersteund worden. Desondanks was ze dankbaar voor de mogelijkheid om andere mensen te leren kennen en maakte ze grapjes over hoe lastig het voor haar was om te lopen en te kijken. Iedere maaltijd hebben wij naar haar cabin gebracht, zodat ze daarvoor niet hoefde te lopen. We zijn dankbaar dat wij haar hebben kunnen leren kennen en dat ze een voorbeeld voor ons mocht zijn.
Naast de standaard programma’s hebben we ook nog andere activiteiten georganiseerd.
Zo is er een stukje verderop een zandvlakte waar de kinderen heerlijk kunnen spelen. Samen met de hond en verschillende vrijwilligers zijn verschillende kinderen de afgelopen dagen daar heen geweest. Ook hebben we vorig weekend een ‘skit night’ georganiseerd. Verschillende kinderen speelden een Bijbelverhaal, Iddo deed een clownsact en er werden liedjes gezongen.
Maandag is Rosanne naar huis gegaan en door Peter naar het vliegveld gebracht. Hierbij kwamen we ook langs het onafhankelijkheids-plein ‘Maidan’. Ze waren hier inmiddels druk bezig met het weer netjes maken van het plein en mede daarom zouden er de dagen hierna weer verschillende opstootjes zijn in de stad.
Halverwege vorige week zijn de meeste vluchtelingen weer vertrokken met een touringcar. Enkel de tieners uit Donetsk zijn (voor een groot deel) gebleven. Enkele zijn er wel vertrokken naar Duitsland.
De verwachting was dat we nu enkele dagen hadden om alles op te ruimen, schoon te maken en uit te rusten, maar niets was minder waar. De eerstvolgende middag stond er alweer een lading vluchtelingen op ons te wachten. Ze hadden overnacht op het station van Kiev en verlangde zeer naar een warme maaltijd en een bed om in te slapen.
Afgelopen vrijdag is er een groep van 11 vluchtelingen aangekomen, een familie van 5, één van 4 personen en een grootvader en -moeder.
Eén van de families kwam hier diep bedroeft binnen. Net voor ze aankwamen kregen ze het bericht dat er familie was omgekomen in de oorlog in oost Oekraïne, een moeder van 27 en haar baby die een dag later 1 jaar oud geworden zou zijn. We willen vragen om gebed voor deze familie. Ze hebben uiteraard veel verdriet door het verlies van hun dierbare en hebben niet de mogelijkheid om een begrafenis te regelen. Door de oorlog worden hier families uit elkaar gerukt, maar wij hopen dat er ondanks alles, mensen God mogen vinden in deze ellende.
Inmiddels zijn ook Iddo en een dag later, Thijs vertrokken weer terug naar Nederland. Hoewel de oorlog hier nog altijd doorgaat en ook aan de stroom vluchtelingen geen einde lijkt te komen word de capaciteit hier om mensen op te vangen steeds minder. Komende maandag zullen de laatste Nederlanders en de groep Amerikanen weer vertrekken. Gelukkig zijn er ook weer andere die soms voor enkele dagen, soms weken tot maanden hier willen blijven om het werk voort te zetten. We willen ook gebed vragen voor de mensen die hier ondanks verplichtingen elders op de wereld, of de ellende die ze zelf hebben meegemaakt in het oosten toch hier blijven om te helpen.
Niet ver van het kamp terrein bevind zich het voormalig huis van de oud president Yanukovych. Hij was tot afgelopen februari president van Oekraïne, totdat hij werd afgezet door het parlement. Er gingen verhalen dat hij voor miljarden van de staat gestolen had en als je daar op het terrein rondloopt dan lijkt daar zeker niets van gelogen. Je waant je op een pretpark als Disneyland Parijs, maar dan als onderkomen van een corrupte president.
Vandaag hebben we een korte kerkdienst gehad voor de vrijwilligers, maar ook nadrukkelijk voor de vluchtelingen die we op dit moment op het terrein hebben, want vele daarvan zijn geen christen. We hopen dat we door de kleine dingen die wij kunnen doen, iets mogen bijdragen in het plan dat God met deze mensen heeft. Bid alstublieft dat ze iets mogen merken van wie God is en wat Hij voor hen gedaan heeft.
Morgen ochtend om half 5 worden wij met de taxi opgehaald en eindigt er weer een reis naar Oekraïne.
Wij willen iedereen die heeft bijgedragen aan deze reis van harte bedanken om dit mogelijk te maken. We hebben het als zeer fijn ervaren dat er zoveel mensen betrokken waren en vonden het leuk om alle reacties en berichten die we van jullie kregen te lezen.
Mocht u nog financieel willen bijdragen dan kan dat natuurlijk altijd. Door de grote hoeveelheid vluchtelingen is er veel meer geld nodig voor bijvoorbeeld eten, maar ook voor het laten draaien van de wasmachines, etc. dan andere jaren. Al het geld dat op de rekening van de kerk gestort word (onder vermelding van de juiste omschrijving) komt direct ten goede van deze en nog komende vluchtelingen.
Foto’s blijven wij plaatsen op onze facebook pagina: