Maandelijks archief: juli 2015

Weer thuis

We zijn allemaal weer thuis.

Na een erg vermoeiende en ontzettend leuke week in Oekraïne zijn we dinsdag avond weer veilig geland op Schiphol. We hebben een zeer fijne en bemoedigende tijd gehad waar we God echt aan het werk hebben gezien. We willen iedereen ontzettend bedanken voor alle steun en gebed en zien er naar uit om volgend jaar weer naar Oekraïne te gaan.

Mocht je interesse hebben om volgend jaar met ons mee te gaan, stuur dan even een email naar: peter@oekrainereis.nl

Sinds vorig jaar is er ook StreetView beschikbaar op het terrein en is het dus mogelijk om zelf virtueel een rondje te lopen.


Krijg je geen beeld, klik dan hier!

Voor meer informatie over de organisatie Jeremiah’s Hope kan je terecht op de website:
http://www.jeremiahshope.org/ en https://www.facebook.com/JeremiahsHopeInc

Mocht u nog een gift over willen maken, dan kan dat nog steeds op het rekeningnummer van de Baptisten Gemeente in Emmeloord.
Vrije Baptistengemeente Emmeloord
IBAN: NL57 RABO 0346 5462 73
o.v.v. Oekraine 2015

Tot slot nog een foto album met foto’s van de afgelopen week.

We willen iedereen die deze week mogelijk heeft gemaakt hartelijk bedanken en ook voor alle reacties die we tijdens en na de week nog gekregen hebben. Dit heeft ons zeer bemoedigd.

Afscheid

En dan komt het afscheid… Het leek wel of ze er zin in hadden vanmorgen om weer naar huis te gaan. Waar het normaal altijd een erg vervelend en verdrietig moment was waren nu vrolijke gezichten, al dan niet bedekt met tranen. Er werd gezongen, gelachen. De kinderen waren vroeg uit bed. Direct hun bed afgehaald, zonder iets te vragen. Echt anders dan we gewend zijn en dat spreekt wel voor de afgelopen week. We zijn erg gezegend geweest met de vele gebeden. Het was een week om nooit te vergeten en zeker voor de kinderen.

Afscheid van de kinderen

En dan is het weer tijd voor de onvermijdelijke schoonmaak. Het hele terrein is inmiddels weer klaar voor een nieuwe week kamp met een nieuw team dat gisteren is aangekomen.

Morgenochtend gaan we voor het hele team pannenkoeken bakken en vervolgens naar de kerk in Kiev.

We willen iedereen heel hartelijk bedanken voor de belangstelling en de vele reacties die we hebben gehad. Ook uiteraard voor de gebeden en de financiële bijdragen die we hebben gekregen. Het volledige kamp is betaald en er is nog meer wat weer geïnvesteerd kan worden in de organisatie.

Uiteraard vragen we gebed voor de nieuwe groep en het nieuwe kamp dat maandag weer van start gaat. Het zal weer een erg drukke week worden met vele uitdagingen. Ook giften kunnen nog overgemaakt worden naar het rekeningnummer van De Fontein in Emmeloord ovv Oekraïne. Al het geld komt direct ten goede aan het werk van Jeremiah’s hope hier in Oekraïne.

Dag 5 – Waterdag

Eindelijk begint het weer warm te worden hier in Oekraïne. Na ongeveer 2 weken van lage temperaturen en regen heeft het vandaag niet geregend en enkel de zon geschenen. Het was zo’n 27 graden en half bewolkt.

De sporten gaan dan allemaal iets langzamer, er komen veel meer drinkpauzes en uiteraard plaspauzes tussendoor en tussen de middag met z’n allen lekker zwemmen in het meer. Het water was nog een beetje koud, maar in het midden is het altijd lekker warm.

De dag werd afgesloten met een film, spelletjes, gek doen en nog een groepsfoto en het gezamenlijk zingen van een lied. Hierna gingen de jongere kinderen naar bed en de 12+ naar het kampvuur. Bij het kampvuur wordt altijd gezongen, bijbel gelezen, er zijn getuigenissen en vanavond waren er marshmallows.

Het is de laatste volle dag vandaag en het afscheid nemen is al een beetje begonnen. Er lopen al veel kinderen rond met allerlei namen op de shirts.

Deze kinderen leven in een uitzichtloze situatie en daar heeft deze week in principe niets aan veranderd. We hopen wel dat deze week misschien dat ene lichtpuntje kan zijn in hun leven dat er voor zorgt dat ze door blijven gaan in hun geloof en in hun leven en heel misschien in de toekomst iets voor andere mensen kunnen betekenen. Deze kinderen zitten zo vol potentie en dromen, wat ze  waarschijnlijk nooit zullen kunnen waarmaken. Hopelijk kan deze week betekenen dat er 1 kind is die er voor zorgt dat de volgende generatie het iets beter heeft.

Vandaag konden we ook nog even helpen met het inladen van voedselpakketten voor kinderen in het oorlogsgebied in Oost-Oekraine.

Dag 4 – Picknick en Camp Olympics

Zelden zo moe geweest aan het eind van de dag… Dus helaas maar een korte samenvatting van deze dag.

We begonnen weer met het normale programma, crafts (knutselen), bible en sports. De sport was dit keer verschillende estafettes (waarbij je iedere keer met het kind meerent om hem aan te moedigen) en daarna nog een half uur voetbal.

Vervolgens gingen we naar het meer met de groep om te picknicken. Dat betekent eten, frisbees en badmintonracket mee en beginnen met lopen. Het meer is ongeveer 2 km verder, dus nog zeker 20 min. lopen. Helaas waren er een paar korte regenbuien, maar door de zon daarna warmde iedereen weer goed op.

’s Avonds stonden de Camp Olympics op het programma. Dit houdt in dat de drie groepen tegen elkaar anderhalf uur estafette runs gaan doen. En wij dus achter ieder kind minstens zo hard mee moeten rennen.

Het was een fantastische en zeer vermoeiende dag.

Nog wat foto’s van eerder deze week

Bibleskit Night

Woensdag staat altijd in het teken van de bibleskit night. ’s Middags bereiden de kinderen in hun groep een Bijbelverhaal voor en ’s avonds laten ze die zien.

Dit jaar waren het Jericho, David en Goliath en Lazarus.
David was vandaag vertegenwoordigd door spiderman. 😉

Lazarus

Na de kinderen deden alle leiding nog een skit wat uiteraard de toren van Babel was. Met zoveel verschillende nationaliteiten is dat ongeveer het best passende Bijbelverhaal.

 

Christina
Christina is hier op het kamp, waarschijnlijk is ze ongeveer 6 jaar. Ze is hier met haar zusje van 8 en haar tante van 11. Ze is hier voor het eerst, is erg weinig spraakzaam en moet veel huilen. Het viel ons op dat zodra de mannelijke groepsleider bij haar kwam of haar aanraakte ze bang werd en weg probeerde te komen, maar zodra de vrouwelijke groepsleider er bij kwam was het redelijk OK. We hebben nog geen idee waarom dit is, want ze zegt ook vrij weinig.

Ze woont thuis met haar moeder en zusje, en ze zijn erg arm. De moeder drinkt veel en heeft geen vaste relatie. Er is dus geen vader figuur aanwezig en er komen veel verschillende mannen over de vloer.

Dag 2 – Даша

De eerste volledige dag van het kamp, dag 2.

Iedere dag begint met het ontbijt om half 9 met daarvoor het zingen van enkele liederen.

Het weer is niet zoals we gewend zijn. Het is een beetje Nederlandse zomer met veel wolken, af en toe een buitje en dan opeens weer 23 graden met zon. Mede daardoor moeten we af en toe het programma een beetje aanpassen, maar buiten dat gaat het tot nu toe perfect.

We hebben tot nu toe één incidentje gehad, waarbij er sigaretten werden uitgedeeld aan kinderen onder de twaalf. Deze jongen mag vandaag even langs alle wc’s lopen terwijl hij ze aan het schoonmaken is 😉

Tijdens het middagprogramma moest je met je groep verschillende foto opdrachten doen. Zoals met 3 mannen op een paal gaan zitten en een foto er van maken. Dat vonden de kinderen erg leuk om te doen.

Wat nieuw is dit jaar, is de verlengde bijbelstudie voor de oudere kinderen ’s avonds bij het kampvuur. Er wordt gezongen, uit de bijbel gelezen en er worden getuigenissen gegeven.

Een van de oudere meiden is Dasha (Даша).
Ze is zestien jaar oud en woont met haar familie in Ivankiv. Vroeger woonde ze in een dorpje waar ze een koe hadden en kippen en nog verschillende andere dieren.

Ze vindt het leuk om naar de kerk en naar school te gaan, alleen haar leraar is niet zo goed in Engels. Als ze klaar is met school wil ze dokter of leraar worden.

Ze heeft 3 oudere broers, 27, 25 en 25, waarvan de oudste getrouwd is en net een kindje heeft. Daarnaast heeft ze nog een jongere zus en broertje van 13 en 8.

Dasha is altijd erg vrolijk en opgewekt en aan niets kan je merken dat ook zij al zoveel heeft meegemaakt.
Op het eerste gezicht valt het niet zo op, maar als je goed kijkt zie je dat ze verschillende brandwonden heeft op haar beide handen. Ze vertelde dat ze jaren geleden thuis was met haar jongere broertje en om één of andere reden de gordijnen in de brand waren gevlogen, waarna al snel ook de bank en vervolgens de rest van de woonkamer in lichterlaaie stond. Ze heeft het huis gelukkig kunnen verlaten, maar was wel tot haar schouders verbrand. Haar jongere broertje heeft de brand helaas niet overleefd.

Voor haar armen heeft ze een huidtransplantatie kunnen krijgen, dus je ziet er weinig van, enkel op haar handen zal je het altijd kunnen blijven zien.

Daarnaast vertelde ze nog dat ze sinds enige tijd alleen met haar moeder woont. Haar vader is overleden aan kanker.

Ondanks dit alles hebben we ontzettend veel lol en is ze een erg vrolijke meid, wat ik erg bijzonder vind.

 

De eerste kampdag

Een eerste dag is altijd chaos. Nieuwe kinderen, nieuwe onervaren leiding en een boel stress, maar vandaag was het anders. Ja, het was een chaos en mensen wisten niet wat ze moesten doen en het besproken tijdschema was nergens meer te ontdekken, maar al met al ging alles eigenlijk ontzettend goed.

Vanmorgen om half 11 kwam de eerste bus met kinderen aan. Het eerst wat er altijd gebeurt is de luiscontrole en dat is helaas nodig ook. Ongeveer 1 op de 3 heeft luizen en dat zijn ieder jaar ook eigenlijk wel dezelfde kinderen.

Rond 2 uur kwam de laatste bus aan. Ongeveer anderhalf uur te laat. Dus rond half 3 kon iedereen eindelijk gaan eten en daar waren ze aan toe. Op het moment dat wij ons bord leeg hadden waren sommige kinderen al aan hun derde bezig. Er stond dus een tijd lang een enorme rij voor de tafel met eten.

Na het eten werden de kinderen verdeeld over de 3 groepen. Er zijn dit jaar veel meer kinderen dan de vorige jaren. Normaal hebben we 10 – 13 kinderen per groep, maar deze week zijn dat er 17-19. Hard werken dus, aangezien er ook minder leiding is dan normaal.

De rest van de middag hadden we 3 programma’s; bijbel, knutselen en sport.  Ieder uur gaat een groep naar een ander onderdeel. Tenminste, dat is de theorie. Vanmiddag waren dat 1 uur, 50 minuten en anderhalf uur. Ook voor de kampleiding was het dus nog even wennen 😉

Na het avondeten was er nog tijd voor 1 groot spel met alle groepen. Na het avondprogramma hebben de 12+ dan nog een bijbelstudie en de jongere kinderen gaan vast naar bed.

Inmiddels ligt iedereen al snurkend in bed en hebben we met z’n allen ondanks de regen een erg toffe dag gehad. De kinderen gedragen zich relatief gezien erg goed en ook de verschillende leiding teams werken goed samen en dat is eerdere jaren wel eens anders geweest.

Uiteraard zijn er ook kinderen met heimwee die liever naar huis gaan.  Er zijn wat kinderen die het spannend vinden en zich daardoor wat anders gaan gedragen en we hebben een keuken medewerken met een stukje vinger minder nadat ze met de foodprocessor aan de slag ging.  Maar buiten dat was het een perfecte dag.

Blijf alstublieft voor ons en de kinderen bidden. We proberen op onze website iedere dag een update te plaatsen. Heel erg bedankt voor jullie support en ondersteuning.

Voorbereiding voor het kamp

De eerste dagen zijn meestal tamelijk rustig. De ‘stilte voor de storm’ zeg maar. We gebruiken deze dagen altijd om kennis te maken met de rest van het team, om schoon te maken en de programma’s voor te bereiden.

We zijn donderdag rond de middag aangekomen en samen met een paar  Amerikanen (die rond hetzelfde tijdstip aankwamen) naar het kampterrein gereden. Hier kwamen we aan rond etenstijd.
De volgende dag zijn we met z’n allen naar de markt geweest in Ivankiv.
Een groot dorp even verderop.

Hier is een vrouw, Natacha, die traditionele kleding maakt. We hebben onszelf hier kleding aan laten meten die op dit moment gemaakt wordt. Het is leuk om te zien hoe vrolijk de mensen op de markt worden als je even een praatje met ze maakt of met ze op de foto gaat.
Die middag is Matthijs opgehaald van het vliegveld. Hij had ook een goede reis had gehad.

Zaterdagavond werd er een afscheidsfeest georganiseerd door de kerk van Ivankiv. Dit was voor één van de kerkgangers, genaamd Pasya die was opgeroepen door het leger. Hij zou eerst op training gaan in de Tsjernobyl regio en vervolgens in het oosten moeten vechten.

Er werd een aanbiddingsdienst georganiseerd, met aansluitend een grote barbecue.

Het was fijn om met zoveel christenen bij elkaar te zijn, maar aan de andere kant erg vreemd, omdat hij waarschijnlijk nooit meer terug zou komen.

De volgende dag zijn we het dorp waar wij verblijven (Kolentsi) wat verder gaan verkennen. Zo is er in het dorp een 300 jaar oude houten kerk die het bezoeken zeker waard is.

Tegenover de kerk hebben we een man ontmoet die ons bij hen thuis uitnodigde en waarvan wij in hun tuin appels mochten rapen. Het was erg gezellig. We hebben foto’s gemaakt en door middel van hun dochters die een klein beetje Engels spraken konden we wat praten. We gingen na een uur weg met een zak vol appels.

Zondag is een deel van de groep in Ivankiv naar de kerk geweest. Het was erg gezellig en erg onbegrijpelijk, omdat de dienst volledig in het Oekraïens is. Een ander deel van de groep is weer bij Natasha  geweest om de kleding te gaan passen en bij te stellen.

Omdat morgen het kamp begint wordt het hele terrein vandaag schoon gemaakt. En we hebben  erg veel meetings om alles wat er komende week gaat gebeuren in goede banen te leiden.

Ieder jaar geven we de kinderen een kinderbijbel mee. Dit jaar doen we het echter anders. We geven ze een echte bijbel, maar om ze een beetje op weg te helpen onderstreept iedereen in alle bijbels hun favoriete bijbeltekst(en).

De laatste vrijwilligers en vertalers voor komende week zijn ook inmiddels aangekomen en we zien uit naar een vermoeiende, maar erg opbouwende week. We hebben echter nog wel wat uitdagingen. Het was erg lastig dit jaar om teams samen te stellen, want er zijn eigenlijk gewoon niet genoeg mensen die dit jaar naar Oekraïne komen. Dit houdt in dat er van de 6 kamp weken er dit jaar maar 4 zijn. Er zullen per week dus meer kinderen zijn en minder leiding. Ook zullen er dit jaar erg veel jongens zijn. Maximaal 27. Ook dit is een enorme uitdaging. Morgen vanaf ongeveer half 11 lokale tijd zullen de kinderen aankomen in groepen van ongeveer 10. Deze kinderen zijn in de leeftijd van 6 tot 16.

We zijn nog maar een paar dagen in Oekraïne en hebben nu al meerdere bijzondere dingen meegemaakt.

Het meest bijzondere was wel het verhaal van Pasha, die een volledig maandsalaris (€82,-) uitgeeft voor een barbecue voor mensen die hij misschien nooit meer ziet. Gelukkig eindigt dit verhaal hier niet. Vanmorgen hoorden we dat hij zich volgens afspraak gemeld had op de trainingslocatie bij Tsjernobyl. Hier werd hij gevraagd naar zijn medische geschiedenis. Hij had dit al eerder moeten laten zien in Kiev, waarna hij was goedgekeurd. Echter lazen ze ditmaal dat hij in het verleden zijn arm of pols heeft gebroken, waarna er een plaat is ingezet. Dit heeft de lokale legerleiding doen besluiten dat hij, ondanks het beroep van houthakker niet fit is voor het leger. Hij mocht dus weer naar huis.