Categorie archief: 2018

Waarom we ieder jaar weer gaan

We zijn al weer even terug en zoals beloofd zullen we nog een aantal terugblikken geven op onze reis naar Oekraïne. We zijn enorm gezegend en hebben ook voor de kinderen tot zegen mogen zijn. Wie zijn die kinderen eigenlijk en waarom gaan wij ieder jaar weer terug naar deze plek. Met dit bericht willen we jullie een kleine inkijk geven in het leven van enkele kinderen in Oekraïne.

Yura

Yura woont met zijn moeder in een zeer arm dorpje. Veel jongens komen uit dit dorp. Een aantal jaar geleden kwam hij, als enige, voor het eerst naar het kamp. Twee jaar geleden kwam er meer plek en konden we meer kinderen uit dit dorp laten komen. Vijf jaar geleden zat Yura op het terrein in de rescue shelter. Hij had heel veel gedragsproblemen, zijn moeder kon niet voor hem zorgen en werd daarom tijdelijk uit huis geplaatst. Na een paar keer op en neer te gaan tussen huis en de shelter kwam hij twee jaar geleden weer naar het kamp. Zijn gedrag was nog erger geworden dan voorheen.

De moeder drinkt minstens 6 dagen in de week. Het is onbekend wie zijn vader is, of waar hij woont. Op het ene moment wordt verteld dat hij dood is, maar de volgende dag kan het verhaal weer anders zijn, in ieder geval heeft niemand hem ooit gezien. Er woonde ook nog een andere man bij hun in die veel geweld gebruikte, zowel naar zijn moeder als naar Yura zelf. De moeder is vaak weg, Yura zelf is eigenlijk nooit thuis. Het huis van Yura is één van de slechtste huizen in de regio. Waar veel huizen buiten nog een toilet hebben hebben Yura en zijn moeder dat niet. Er is nooit eten, geen speelgoed, dus loopt hij maar met andere jongens over straat.

Afbeelding kan het volgende bevatten: 1 persoon, glimlacht, staan, kind, buiten en close-up

Yura mag eigenlijk niet naar het kamp, want zijn moeder wil dat hij mee helpt op het veld met het hoeden van de koeien van het dorp. Hoe meer er gewerkt wordt, de meer geld er is om drank van te kopen. Hij is opgegroeid zonder mannelijk rolmodel (er zijn verschillende mannen geweest, maar allen gebruikten geweld) en zijn moeder is totaal niet geschikt om een kind op te voeden. Zij geeft straf, omdat ze dat wil, ze is dronken, denkt dat hij iets verkeerd gedaan heeft en slaat hem. Op momenten dat hij echt iets doet dat niet kan en hij een draai om z’n oren verdiend is er niets aan de hand. Hij heeft dus geen idee wat goed of fout is en wat straffen in houdt.

Nastya
Afbeelding kan het volgende bevatten: 1 persoon, glimlacht, buiten en close-up

De familie is ‘pretty bad’.

Andrey
Afbeelding kan het volgende bevatten: 1 persoon, staan, buiten en close-up

Hij woont naast Yura, maar wel in een veel beter huis. Zo hebben zij wel een echt toilet buiten. Hij groeit op buiten, met jongens, ziet veel dronken kinderen op de straat. Andrey heeft veel aandacht en liefde nodig en kan enorm vervelend zijn. Vaak zijn het juist deze kinderen die extra aandacht nodig hebben van ons. En je weet nooit wat je kan doen om iemand hart te raken, maar het kan in zulke kleine dingen zitten.

Zo vertelde Xanders ons dit verhaal: Er was eens een jongen op een kamp, blijkbaar, zonder dat wij het wisten, hij wist niets meer van het kamp, behalve één ding! 10 jaar later herinnerde hij zich nog maar één ding: Op een dag zaten we bij de piano en jij zie dit en dat en dat raakte mijn hart en dat deed mij besluiten mijn leven te veranderen. Wij weten niet wat we doen en wat we moeten zeggen. Misschien is het gewoon een glimlach op ons gezicht of een arm op hun schouder. Het kamp is een goede plek waar ze een week kunnen zijn zonder zorgen, zonder alle ellende van huis, waar wij ze een goede tijd mogen geven.

Alosha

Hij leeft in een heel arm dorp, het is eigenlijk een heel verdrietig verhaal hoe zijn leven loopt, hij heeft een zusje en een klein broertje. Vijf jaar geleden was hij er voor het eerst en een aantal van onze groep konden dat nog goed herinneren. Iedere ochtend opnieuw had hij zijn broek helemaal onder gepoept en hebben wij die steeds weer verschoont en gewassen. Maar niet alleen in zijn broek, ook op het gras, in de bosjes, in de douche. Niemand had hem ooit geleerd hoe dat moet en waar dat moet. (En geloof me, hij is zeker niet de enige!)

Afbeelding kan het volgende bevatten: 1 persoon, glimlacht, een sport spelen en buiten

Hij was vaak volkomen afgesloten van de buitenwereld. Je kon tegen hem praten, zonder enige interactie terug te krijgen. Alsof jouw woorden compleet aan hem voorbij gingen en alsof zijn blik recht door jou heen ging. Hij is opgegeven moment naar speciaal onderwijs gestuurd en dat heeft enorm geholpen.

De reden hiervan is dit, als je naar hun huis zou gaan, tref je er drie kinderen aan in het huis, of in de tuin. Vader en moeder zijn er meestal niet, misschien aan het werk, aan het drinken of wat anders. De kinderen zijn vaak opgesloten in het huis met een groot slot. Soms zijn ze buiten en rennen ze rond in de tuin. Er is geen speelgoed, nauwelijks meubels in het huis. Er is een gasstel, een bak met water, een tafel en twee bedden. Het enige dat ze hadden om mee te spelen wat misschien een stok of iets van plastic was kapot was. Het is geen verassing dat dit kind, als oudste van het gezien ook nog, alleen in het huis alleen, dag na dag, zo opgroeit en totaal de grip verliest op alles wat het leven inhoudt. De ouders drinken veel, er is geen fysieke mishandeling in dit gezien, maar hier is het gewoon pure verwaarlozing van de kinderen.

Boguslava
Afbeelding kan het volgende bevatten: 1 persoon, staan, kind en buiten

Samen met haar broer Rostik (die zelf als sinds hij geboren is bijna naar het kamp komt) woont met haar vader. Vader is vaak niet thuis, maar aan het jagen of vissen in de Chernobyl exclusion zone. Moeder is vaak weg, feesten, drinken.

Sacha

Jeremiah’s hope komt hier al jaren. Hun moeder, er zijn vier of vijf broertjes en zusjes, vertelde ooit tijdens een bezoek dat ze geslagen was door hun vader en dat ze bij de opa en oma zouden gaan wonen. De vader zei dat hij niet geslagen had, maar slechts een keer geduwd, omdat ze moest stoppen met drinken, wat ze niet deed, omdat ze zwanger was. Hij vroeg en vroeg en vroeg maar, maar iedere keer als hij weg was dronk ze weer totdat hij het geduld verloor. Inmiddels is hij helemaal weg en niet meer in beeld. Ze zijn ook weer weg bij opa en oma, maar ze drinkt nog steeds heel veel.

Afbeelding kan het volgende bevatten: 1 persoon, glimlacht, staan, boom en buiten

Sacha en haar broertjes en zusjes worden wellicht binnenkort opgenomen in de rescue shelter. Op dit moment zijn de social services hierover aan het beslissen, maar dat is nu al zeker drie maanden.

Karina

Zij komt uit hetzelfde dorp als Yura, maar komt uit een goed gezin. Ze is stil en zwijgzaam, maar ook erg lief.

Dima en Zhenya
Afbeelding kan het volgende bevatten: 1 persoon, buiten en close-upAfbeelding kan het volgende bevatten: 1 persoon, een sport spelen, staan en buiten

De broers wonen in Ivankiv, maar het verhaal van hun familie is ook een erg verdrietig verhaal. Ze delen hun huis met twee families. Ze wonen er met hun ouders en met hun oom en tante. Ze zijn erg arm en er wordt heel veel gedronken. De kinderen zijn erg leuk en vaak buiten. Als Xanders ze tegen komt bij de supermarkt vragen ze vaak om wat eten of drinken te kopen, of ze vragen of het kamp al bijna start. Dit jaar vroegen ze dat al vanaf maart!

Dit is een goed voorbeeld van ouders die zeker geen slechte mensen zijn. Ze hebben het beste voor met hun kinderen, maar ze kunnen het gewoon niet. Door alcohol en door gebrek aan kennis en middelen kunnen ze niet beter. Er is geen geld, geen eten, geen drinken, slechts hun verslaving.

Een gesprek van vijf minuten kan een leven veranderen. In een ogenblik kan je iets doen wat een kind voor de rest van zijn leven niet meer vergeet.

Laatste dag en weer terug thuis

We zijn inmiddels weer terug thuis. Ruim tien dagen zijn we weg geweest en hebben we kinderen een fijne tijd kunnen geven en vertellen over God en mensen die van hen houden.

Doordat we nog niet alle berichten hebben kunnen plaatsen zullen er hier een aantal onder elkaar komen.

Vanmiddag (donderdag) hebben de kinderen weer volop geklommen en geklauterd in de touwen. Het is gaaf om te zien hoe ze hiervan groeien en hoe hun zelfvertrouwen groter wordt! Vanavond vond weer de traditionele bible skit night plaats. Het is mooi om te zien hoe de kinderen hun eigen draai vinden om een bijbel verhaal uit te spelen. De verkleedkist gaat open en je ziet ze glimmen terwijl ze opgaan in het verhaal van David en Goliath. Ook wij, de dutchies, hebben ons acteertalent ingezet en hebben het e.e.a. aan bijbelverhalen vertoond in een sketch.
Vanavond (donderdag) mochten Peter en Lianne hun getuigenis geven tijdens het kampvuur. Wat was het bijzonder mooi dat Dima, een jongen van 12 jaar, zo vrijmoedig was om hen te bemoedigen en te getuigen dat God voor ons zorgt ongeacht wie je bent of wat je doet. Ook vertelde Dima dat hij geen liefdevolle thuis heeft. Zijn vader is overleden door overmatig alcohol gebruik en zijn moeder is ook veelal dronken. Hij heeft nooit van zijn moeder gehoord dat zij van hem houdt en ze slaat hem. Toch kiest hij ervoor om anderen te bemoedigen en de liefde van God te delen met anderen. Terwijl hij zo met ons stond te praten werd hem de vraag gesteld of hij zijn leven aan Jezus zou willen geven. Samen met een ander meisje, heeft hij op dat moment ‘ja’ gezegd tegen Jezus en gekozen om met Hem verder samen te leven. God is goed!!
dag 5

De week is omgevlogen en wat was het een bijzondere tijd met elkaar. We kunnen zeggen dat we een groep met kinderen hebben die het echt super doen. Ze zijn enthousiast en doen heerlijk mee met alles wat er wordt georganiseerd. Er zitten geen kinderen tussen die wat moeilijk doen of tegendraads zijn en dat is echt een zegen! De afgelopen vijf dagen hebben de kinderen een vol programma gevolgd met bijbelstudies, knutselen en sport. In de middagen was er volop tijd om in actie te komen bij de ‘ropes’. Het is en blijft heerlijk om te mogen zien hoe de kinderen energie halen uit het klimmen op een klimmuur of van een tien meter hoge toren af te glijden naar beneden. Deze kinderen zijn niet gewend om uitdagingen aan te gaan op het gebied van(buiten) spelen en samen spelen. Je ziet ze letterlijk groeien als ze hun angst overwinnen en durven te vertrouwen op het touw waaraan ze geborgd zijn. Zo mogen ze letterlijk en figuurlijk ervaren hoe dit is en je leven dus ‘veilig te stellen’ op een ander. Tijdens het kampvuur is er ’s avonds volop de ruimte om de kinderen mee te geven dat ze zo waardevol zijn. Ook al worden ze door hun ouders over het hoofd gezien, voelen kinderen zich niet geliefd en hebben ze niet het leven waar ze eigenlijk recht op zouden moeten hebben, ze zijn geliefd en gekend door ons maar bovenal door God.

Op deze laatste (volle) dag hebben wij, de dutchies, een heerlijke appeltaart voor alle kinderen en leiding gebakken en alle kinderen voorzien van nieuwe kleren. Ik wil graag benoemen dat sommige kinderen vrijwel geen kleren hebben. Sascha is zo’n meisje wat voorzichtig kwam vragen of ze misschien wat meer kleren mocht aangezien ze niet zoveel kleren thuis heeft en al helemaal geen jurkjes. Sascha heeft uiteindelijk een hele stapel met kleren gekregen en ik begreep dat ze hier ontzettend blij mee was. Ze straalde helemaal. Geweldig om dit zo te mogen doen en wat fijn dat er mensen zijn die hun goede (oude) kleding aan ons mee willen geven. Ook heeft Tessa vandaag een heuse kick boks les gegeven aan de kinderen van het kamp. Ook dit was net zoals de appeltaart een succes!
Het kampvuur blijft een mooi moment op de dag. Samen zingen en de dag afsluiten. Inge heeft weer een prachtig lied gezongen voor iedereen en Tessa heeft die avond aangegeven dat ze zich graag wilt laten dopen! Wat een verrassing en zegen om zo deze dag af te mogen sluiten.
Dag 6
De zaterdag is altijd een dag van omschakelen en doorgaan. De dag begint zoals iedere kampdag, maar na het ontbijt moeten de kinderen snel alles opruimen, inpakken en de bus in. Er is dan bijna geen tijd om nog even gezellig samen te kletsen of te spelen, de harde realiteit van het leven bij de kinderen thuis staat alweer op hun te wachten. Persoonlijk vind ik het lastig om dit te ervaren. Je hebt de kinderen een week lang mogen zien, ontmoeten en leren kennen. Je hoort de trieste verhalen en je ziet hun prachtige glimlachen. Je weet dat ze naar huis gaan, maar het liefst wil je ze voor de rest van hun leven twee liefdevolle armen, zegende handen en een warm thuis geven. Maar dat gaat helaas niet. Het contrast is groot, heel groot en het enige wat we kunnen doen is voor hen bidden. Bidden dat de liefde en de gezelligheid van afgelopen week hun een gevoel van warmte, erkenning en gebondenheid mag geven. Want zoals in de Bijbel staat: als één lid lijdt, lijden alle leden mee. Ze zijn niet alleen, ook al voelen ze zich zo eenzaam en letterlijk opgesloten in huis als hun ouders aan het werk zijn de hele dag en vervolgens dronken thuis zitten. We hopen en vertrouwen dat de woorden die gesproken zijn en het woord van God mag gaan ontkiemen in hun harten. Dat het vrucht mag gaan dragen en mag gaan groeien tot iets moois. We hebben mogen zien dat kinderen die jaren geleden naar het kamp kwamen, nu een keuze hebben gemaakt voor God. We zien dat er een generatie ontstaat die weet hoe mannen en vrouwen met elkaar moeten omgaan, die weten hoe je goed voor je lichaam moet zorgen en hoe je een leven op kan bouwen zonder alcohol, angst en verdriet. Dit is ontzettend gaaf en bemoedigend om te zien. God is aan het werk in dit dorp en maakt dat het gaaf is om 10 dagen op te mogen trekken met deze kinderen en hun de week te geven van hun leven. En ook al weten we dat we ze gedag moeten zeggen en zwaaien we ze uit als de busjes wegrijden, ze zijn geborgen in Gods hand, geliefd en erkent en Hij zal Zijn werk met hun doen.
Naast dat de kinderen weer terug gaan naar hun eigen dorpen en gezinnen, hebben we vandaag ook feest mogen vieren met Tessa. Ze heeft ervoor gekozen om zich te laten dopen! Tessa is gedoopt in een meer in het drop. Na een wandeling van 20 minuten hebben we eerst met elkaar wat gezongen. We hebben God geloofd en gedankt voor het wonder dat Hij de dood heeft overwonnen. Pascal heeft gedeeld dat de doop vergeleken kan worden met het verhaal van Noach in de ark. Zoals dat Noach in de ark opgesloten werd en het water alle zonde van de wereld wegvaagde, zo is ook de doop een teken van het wegvagen van je zonde. Noach mocht opnieuw beginnen, op een nieuwe aarde nadat het water weg was gegaan. Zo mag je na je doop een nieuw leven ontvangen en middels je doop aan anderen laten zien dat je een kind bent van de Allerhoogste. Pascal en Peter hebben Tessa mogen dopen en hebben na afloop voor haar gebeden. Na de doop hebben de meiden nog even een frisse duik genomen en zijn we vervolgens hard aan het werk gegaan op het terrein. Alles moest weer spik en span zijn voor de komende geplande activiteiten. Over twee weken zal er een bruiloft en een conferentie gehouden worden. Aan het einde van de dag zijn we met een taxi naar Kiev gebracht om daar vervolgens onze laatste dagen door te brengen.
Dag 7
Inmiddels zitten we in Kiev! Na een hele, hele frisse douchebeurt aangezien er in een deel van Kiev al een aantal dagen geen warm water is, zijn we de stad in gegaan. Een deel is eerst naar de kerk gegaan en later hebben we met elkaar geluncht en de dag doorgebracht in Kiev. Het is erg fijn om weer wat tijd te  hebben voor jezelf en te genieten van elkaars gezelligheid en van de stad. Toch is het vreemd om te merken dat we het zo luxe hebben en dat de kinderen waar we mee opgetrokken zijn in zo’n andere leven, leven. Het maakt dat ik dankbaarder ben met alles wat ik heb, zelfs al is het een ijskoude douche!
Dag 8
Vandaagis helaas onze laatste dag en zijn we weer naar huis gegaan. De wekker stond aardig vroeg vanmorgen, 3uur! Beter gezegd 2uur Nederlandse tijd!! Het was vroeg en we moesten al met al veel wachten bij de douanes, balies en controle posten. We zijn dankbaar dat alles zo goed is gegaan en dat we zo’n fijne tijd hebben gehad.Het kamp  is heerlijk geweest en de reis ernaar toe en terug zijn meer dan prima verlopen. En terwiijl dat het vliegtuig opsteeg richting Nederland, en Oekraïne steeds kleiner werd, passeren alle kinderen nog eens langs in mijn hoofd. Dankbaar dat we ze mochten leren kennen, in onze harten en gedachten dat ze veilig mogen zijn en dat het goed met ze mag gaan.
We willen jullie heel erg bedanken voor jullie betrokkenheid, gebeden en giften. Dit heeft er mede toegeleid dat het zo goed is verlopen!

Dag 4 – zon, zon, zon

We hebben twee fantastische en DROGE dagen achter de rug. De kinderen hebben zich ontzettend vermaakt en wij hebben heel weinig tijd gehad om een update te plaatsen.
Woensdag hebben we eigenlijk de hele dag de zon gezien. Gisteren (donderdag) was het bewolkt, maar ook droog. We hebben heel veel activiteiten buiten kunnen doen en vandaag willen we zelfs gaan kijken of we kunnen gaan zwemmen met de kinderen.

Gisteren was een bijzondere dag. We hebben als groep ruim een half uur gesproken met Xander, de leider van het project waar wij voor komen. Hij heeft veel verteld over het werk dat gedaan wordt, waarom het zo belangrijk is en wat de woonsituatie is van verschillende kinderen uit onze groepen. Als we weer thuis zijn zullen we hier meer van delen.

’s Avonds was er weer een kampvuur. Het was heel bijzonder vanavond. Ik sta iedere keer weer versteld van de manier waarop God ons kan gebruiken. Een klein getuigenis was de aanleiding voor vele goede gesprekken en twee kinderen, Sacha en Dima hebben hun leven aan Jezus gegeven.

Morgen (zaterdag) gaan de kinderen weer naar huis. Ontzettend jammer, maar ook zo gaaf dat we ze weer zo’n mooie week hebben kunnen geven en weer over God hebben kunnen vertellen. Ontzettend bedankt voor jullie gebeden en support. Blijf ook alstublieft Sacha en Dima in jullie gebeden houden, dat ze vast mogen houden aan God.

Dag 1 (en dag 2) – Na regen komt zon en daarna weer meer regen

Het kamp is begonnen!

De laatste avond voor het kamp (zondag) zijn we met het voltallige team wezen eten in een lokaal Oekraïens restaurant. Erg leuk en gezellig.
Vandaag (maandag) was de eerste dag van het kamp. De dag is inmiddels voorbij en moe, maar voldaan liggen we inmiddels in bed, te luisteren naar de regen die tegen de ramen tikt. Regen, regen en nog eens regen, dat is wat er de laatste dagen voornamelijk uit de lucht komt vallen. Maar eerst even helemaal naar het begin.

Om kwart over zes ging de wekker. Dit keer niet om op reis te gaan, maar om de keuken in te gaan. Het is inmiddels een traditie geworden dat de Nederlanders één ochtend middag of avond pannenkoeken bakt voor het hele team. Dat betekende dus vroeg uit bed en de Dampende keuken in om te gaan bakken.
Half elf kwamen de eerste kinderen. Het zijn er waar minder dan normaal, maar in gemiddelde leeftijd ook wat ouder. Bij de aankomst van de kinderen wordt het terrein altijd opgedeeld in schoon en vies. De kinderen beginnen in het ‘vieze’ gedeelte en via de luizencontrole mogen ze naar het ‘schone’ gedeelte toe. Hier werd sport en spel voor de kinderen georganiseerd. Zo konden kinderen een zo hoog mogelijke toren bouwen van kratjes, klimmen in het klimrek, of voetballen.
Na de lunch starten het ‘normale’ dagprogramma van sport, crafts (knutselen) en Bijbelverhalen. Het bijbelprogramma is binnen en crafts is overdekt, maar de sporters werden drijfnat en moesten uiteindelijk een paar keer uitwijken naar de tent door de stortbuien.
’s Avonds is er altijd kampvuur (wat nog aardig lastig is met kletsnat hout). Jenny Kelly gaf hier haar getuigenis. Het ging er over dat zij toen ze tiener was nooit echt een keuze had gemaakt voor God. Tijdens een rollenspel gaven vrienden plotseling antwoord op al deze vragen, waarbij ze zich afvroeg waarom haar vrienden haar nooit eerder over Jezus als verlosser hadden verteld.
(En toen viel ik in slaap, vandaar dat dag twee er gelijk achteraan komt).
Tijdens het noodweer van de afgelopen dagen is bij een van de pleeggezinnen in de tuin een appelboom omgewaaid. Wij hebben gisteren al die appels verzameld (200 kg) en de komende dagen zullen we daar veel van terugzien in ons eten.. 😄 Vanmorgen was de aftrap met havermoutpap met stukjes appel. Verder zijn we inmiddels al gevraagd als Nederlanders om van de week appeltaart te gaan bakken.
Vandaag dus de eerste echte dag met het normale programma. Vanmorgen begonnen met de rotaties, sport, bijbel, crafts. Nieuw dit jaar is de vierde rotatie waar de kinderen onder de twaalf gaan tekenen en kleuren en de oudere bijbelstudie doen. We zijn vandaag erg gezegend met het weer. Op wat spatjes na was het vanmorgen behoorlijk droog, maar vanmiddag was helemaal geweldig. Fantastisch weer tijdens het middagprogramma dat tegenwoordig uit ‘ropecourses’ bestaat. Een enorme toren van tien meter waar kinderen in kunnen klimmen, abseilen, kratjes stapelen en via de klimmuur, touwladder of het net omhoog kunnen klimmen.
Het avondprogramma daarentegen was weer gewoon ‘normaal’, de regen viel weer met bakken uit de lucht, maar qua weer toch tegen de verwachtingen in een fantastische dag gehad, alles wat we buiten moesten doen was droog en warm. Het kampvuur vanavond ging niet door, in plaats daarvan is een film gekeken gevolgd door spelletjes.

Aankomst en eerste weekend

Half 3 ging de wekker afgelopen vrijdag en begon onze reis naar Oekraïne. Half 3 was ook de tijd dat we in de rij stonden voor de Oekraïense grenscontrole. Na een zeer voorspoedige reis van twaalf uur waren we geland en aan het wachten op alles wat ons de komende dagen te wachten zou staan. Na een taxirit van zo’n twee uur (en een inmiddels traditionele stop bij de MC Donald’s) kwamen we om zes uur aan in Kolentsi, ons thuis voor de komende dagen.
Na een warm welkom en een warme maaltijd tijd om ons bed op te maken en al onze spullen op te ruimen. Zoals ieder jaar komen we weer veel oude bekenden tegen, zowel kinderen als volwassenen als oud-kinderen, die inmiddels als hulp meedraaien tijdens het kamp. Altijd enorm gaaf om te zien hoe sommige kinderen zo betrokken zijn geraakt bij het werk en de kampen dat ze ook na hun jaren op het kamp mee willen blijven werken.
Zaterdag is altijd de laatste dag van het kamp. ’s Ochtends tijd voor de kinderen om hun spullen te pakken, bedden af te halen en zich klaar te maken weer naar huis te gaan. Aan ons de taak om het hele terrein ‘om te keren’ en alles klaar te maken voor komende kampweek.
Nadat alle WC’s, douches, cabins, zalen en paden waren schoongemaakt was het tijd voor onze eerste teammeeting. Iedere dag proberen we een moment te pakken om als Nederlandse groep bij elkaar te zitten en de afgelopen dag te bespreken en plannen te maken voor de volgende. Daarnaast bidden we met elkaar, lezen we uit de Bijbel en zingen we samen. Het is tot nu toe erg gezellig in de groep en ook met de andere nationaliteiten is het erg gezellig.
De familie Kelly heeft een nieuwe hond in de familie, ‘Jack’. Een lieve en erg enthousiaste puppie. Na de lunch waren we van plan een eind te gaan lopen door het dorp, dus besloten we Jack ook mee te nemen. Nadat we vertrokken, of nee, laten we eerst nog even wachten tot die grote regenwolk voorbij is..
En toen barste het noodweer los. Inge omschreef het als “we wachten nog even, er komt hier een zwembad naar beneden”. Regen in Oekraïne is vaak erg intensief, maar ook vaak vrij kort. Na een stortvloed van ongeveer vijf minuten stond alles onder water, maar was de regen ook weer weg en kwam de zon weer voorzichtig tevoorschijn. We hebben een leuke wandeling kunnen maken door het dorp, langs de rivier en naar de oude orthodoxe kerk, midden in het dorp.
De rest van de avond heeft het nog flink geregend en de regen en storm zouden ook nog een groot deel van de avond en nacht voortduren. Aan ons het advies om te zorgen voor water en als we naar de WC moesten of nog moesten douchen om dat vooral op tijd te doen, voordat de stroom zou uitvallen. Geen slecht advies zoals zou blijken, want op het moment dat we de deur van de douches open deden viel de stroom inderdaad uit. (Gelukkig niet drie minuten later)

Het weer is nog wel een punt van zorg. Voor iedere dag is er zowel zon als regen en onweer verwacht. Dit zorgt voor meerdere potentiële problemen, zoals kou, door de regen en wind kan het opeens heel erg koud worden, zeker als je daar op dat moment niet voor gekleed bent. Verder is de stroom verantwoordelijk voor de volledige watervoorziening. Er is een noodvoorraad van 200 liter, maar dat is zo op. Douches, toiletten en kranen werken allemaal op elektriciteit, dus werken allemaal niet tijdens de stroomuitval. Hoelang de stroom niet werkt is nooit te zeggen. Dat kan twee minuten zijn, maar ook twee dagen. Tenslotte het komende kamp. De meeste activiteiten zijn buiten, dus het zou het programma flink in de war gooien als we veel regen krijgen komende week.
Tenslotte willen we iedereen ontzettend bedanken voor alle support en leuke / lieve berichtjes die we elke dag krijgen.
Vandaag (zondag) zijn we in Kiev naar de kerk geweest (ICA). Het was een leuke fijne dienst. We proberen iedere dag een update te plaatsen, maar door de internetverbinding lang niet altijd mogelijk.
Gebedspunten:
  • Dat we inspiratie mogen krijgen om ook tijdens de regel leuke activiteiten te bedenken.
  • Dat de stroom niet te vaak uit zal vallen.
  • Dat ziekte en ongelukken ivm het weer ver van ons zullen blijven.
  • Dat de sfeer in de groep goed zal blijven en we eensgezind de kampweek in mogen gaan.

We zijn weg!

Eindelijk, we zijn (onder)weg! Vanmorgen om half vier ging onze wekker. Na lang wachten en vele voorbereidingen was het dan eindelijk zo ver, we mochten weer gaan! Voor sommige de zoveelste keer, onderweg naar een tweede thuis, voor sommige ook nog maar de eerste of tweede keer en nog best spannend.

Vanavond rond 18 uur zullen we als alles goed gaat aankomen in Kolentsi. De komende dagen zal in het teken staan van het afsluiten van het kamp, opruimen, schoonmaken en voorbereiden voor volgende week. Vanaf maandag zullen hier weer heel veel kinderen het terrein opkomen om een week lang veel plezier te hebben, leuke dingen te doen en te leren over God.

De meeste van deze kinderen maken deel uit van het Sacha project. Dit project ondersteund de kinderen niet enkel deze week, maar het hele jaar door. Veel huisbezoeken en als er iets nodig is, eten, schoolspullen, enz. dan wordt dat geregeld.

Afhankelijk van de mogelijkheden (internet, tijd, etc) zullen we dagelijks een update plaatsen met informatie over wat we doen, leuke foto’s en filmpjes en gebedspunten.

Ontzettend bedankt voor alle support en berichten die we van iedereen krijgen!

Klaar voor vertrek

Na lang uitzien is het nu echt bijna zover. Vrijdagochtend heel vroeg vertrekken we naar Oekraïne. Om 4 uur rijden we weg uit Emmeloord en via een tussenstop in Polen komen we rond 14 uur aan in Kiev. We hebben er erg veel zin in, maar het is ook nog wel erg spannend. We zien uit naar wat God ons wil laten zien en doen tijdens de komende week.

Vrijdag avond, na een autorit van ongeveer twee uur, komen we aan in Kolentsi, het dorp waar het complex van Jeremiah’s Hope ligt. Het kamp van deze week zal dan nog bezig zijn en hierbij zullen wij direct hulp kunnen bieden bij het opruimen van het terrein zodra de kinderen weer naar huis zijn.

Wilt u weten wie er allemaal mee gaan, klik dan hierboven op ‘Team 2018′. Wilt u meer informatie over Jeremiah’s Hope, waar we heen gaan en wat we precies gaan doen? Klik dan hier.

Wat betreft de financiën zijn we helaas nog niet rond. De totale kosten zijn ongeveer €5.000, waarvan de helft door ons zelf betaald wordt. De rest proberen wij door middel van sponsoring binnen te krijgen. We zijn al een heel eind, drie kwart is al binnen. Uiteraard gaat zoals ieder jaar alles wat nog extra binnen komt naar een project van Jeremiah’s Hope. We hopen dat we ze dit jaar ook weer dit extraatje kunnen meegeven voor hun werk tijdens de rest van het jaar.

Wil en kan u ons hierin nog helpen dan zouden we dat ontzettend fijn vinden. U kan een bijdrage overmaken op onderstaande rekening, uw gift is dan fiscaal aftrekbaar.

Vrije Baptistengemeente Emmeloord
IBAN: NL57 RABO 0346 5462 73
o.v.v. Oekrainereis

Nieuws uit Oekraïne

De afgelopen tijd is er al veel gebeurd in Oekraïne. Een aantal kampweken zijn al geweest en ook andere projecten zijn in volle gang.

NewHope weeshuis en pleeggezinnen
Anderhalf jaar geleden is het NewHope center officieel gestart in Kolentsi. Het is een andere mogelijkheid om kinderen veiligheid, bescherming, heling en de liefde van God te geven. Inmiddels zijn er verschillende kinderen geplaatst in de gezinnen.

Hulpgoederen
De oorlog in Oekraïne is zijn vierde jaar ingegaan. Ruim vier jaar van oorlogsgeweld laat een enorm litteken achter in een land. Er is een tekort aan alles, stroom, water, voedsel, noem het maar op. Jeremiah’s Hope zet zich in om hulpgoederen naar Oekraïne te krijgen en deze te verspreiden in het oosten van Oekraïne.

Solarpark
Sinds enkele weken heeft Jeremiah’s Hope de mogelijkheid gekregen om eigen zonnepanelen te plaatsen in Kolentsi en op enkele woningen. Door middel van deze panelen kan de energievoorziening beter worden gereguleerd en zal het complex in de toekomst veel minder afhankelijk zijn van de belabberde stroomvoorziening in Kolentsi.

Gebedspunten
  • Een veilige reis
  • De sfeer in de groep
  • De andere groepen die vanuit o.a. Amerika zullen komen
  • Dat wij de liefde van God door ons mogen laten zien en vol liefde en geduld er mogen zijn voor de kinderen
  • De financiën voor de reis en ondersteuning van Jeremiah’s Hope

Wonderen bestaan

In juli gaan we weer met een team naar Oekraïne om daar mee te werken op de kinderkampen. In 2010 ging er voor het eerst een team vanuit Nederland naar Oekraïne en in de tussenliggende jaren is er veel gebeurd. De eerste jaren was het best moeilijk om de kinderen na een week weer naar huis te laten gaan. Je hoort de verhalen van hun hopeloze thuissituatie en het doet pijn om te weten dat dat hun thuis is.

Gedurende deze jaren werd het werk in Oekraïne uitgebreid en de kinderen werden ook door het jaar heen bereikt. Regelmatig wordt er een tienerweekend gehouden voor jongens of meiden waar zij meer leren over wie God is. Ook worden de gezinnen thuis bezocht en wordt er gekeken hoe het thuis gaat en of er dingen als voedsel of schoolspullen nodig zijn. Op deze manier kan er in de eerste levensbehoeften vaak worden voorzien.

De eerste jaren waren er eigenlijk niet echt resultaten te zien van al het werk dat werd gedaan. Kinderen kwamen naar het kamp en werden regelmatig bezocht maar hun situatie veranderde niet en er bleef vaak weinig hoop voor de toekomst. Dit was soms best lastig omdat de werkers daar jaar in jaar uit aan het werk zijn en hun eigen leven opofferen voor dit werk. In de afgelopen twee jaar zijn er echter grote en mooie veranderingen te zien. Allereerst merkten we op de kampen dat de kinderen steeds meer gewend raken aan het kamp en zich veel beter gedragen. Veel kinderen zijn gewend om thuis de hele dag maar te doen waar ze zin in hebben omdat ze aan hun lot worden overgelaten. Maar op het kamp zijn strakke regels en dit was voor de kinderen helemaal nieuw. Zelfs de normaalste dingen (voor ons dan) als een toilet en een douche hadden zij nog nooit gezien. Na een aantal jaren merkten we dat vooral de wat oudere kinderen heel behulpzaam werden en de jongere kinderen ook aanspoorden om mee te werken en zich aan de regels te houden. Dit was al een enorme zegen en maakte dat de kampen beter en prettiger verliepen. Maar wat nog veel mooier was, is dat er sinds twee jaar geleden een aantal kinderen tot geloof zijn gekomen! Bij een aantal van de tieners zien we het verlangen om God te volgen en sommigen hebben zich ook laten dopen. Een aantal tieners getuigen ook naar vrienden in hun omgeving over wie God is en wat het geloof voor hen betekent. Dit is een groot wonder en het geeft hoop voor de toekomst.

Ongeveer een half jaar geleden is er in het dorp, waar het kamp wordt gehouden, besloten om een kerk te stichten. Er werd al wekelijks zondagschool gehouden maar ze zijn toen de huizen langs gegaan in het dorp en hebben iedereen uitgenodigd om op zondag bij elkaar te komen voor een kerkdienst. Dat was natuurlijk erg spannend maar het was een enorme bemoediging toen er op zondag heel veel mensen uit het dorp kwamen. Het bleek dat de kinderkampen hun vruchten hadden afgeworpen want veel mensen waren door de kinderen tot geloof gekomen. Nu wordt er elke zondag een dienst gehouden en worden de mensen uit het dorp onderwezen vanuit de Bijbel. Het is een enorme bemoediging om God zo aan het werk te zien en om te merken dat al het werk van de afgelopen jaren zeker niet voor niets is geweest.

Nieuwe reis

Ook in de afgelopen nieuwsbrief hebt u kunnen lezen van de wonderen die God doet in Oekraïne. We zien dan ook erg uit naar wat God voor ons en de kinderen in petto heeft dit jaar.

Afgelopen week was de eerste kampweek van het seizoen. Gisteren zijn de eerste kinderen weer naar huis gegaan. Wij gaan als groep over een kleine maand en hebben er ontzettend zin in. We zijn druk bezig met de laatste dingen, nog even en we kunnen de koffers pakken.

Zoals altijd kunnen we niet zonder uw steun. Tijdens de reis proberen we dagelijks een bericht te versturen met updates en gebedspunten. Nieuw dit jaar zijn de flyers die we dit jaar willen verspreiden. Wilt u hieraan meehelpen dan zijn deze op te halen bij VBG de Fontein of bij Peter & Lianne van der Veen, maar langbrengen kan natuurlijk ook altijd.

Wil u weten wie er allemaal mee gaan dit jaar? Kijk dan even op onze team pagina op de website. Financiële bijdragen kunnen ook nog steeds. Informatie daarover vind u hier.

Gelukkig nieuwjaar?

Het jaar is weer bijna voorbij.

Een mooie tijd om terug te kijken of afgelopen jaar en plannen te maken voor het komende jaar. Afgelopen jaar zijn wij uiteraard weer in Oekraïne geweest met een groep jongeren waar wij Jezus liefde weer hebben mogen verspreiden en ook voor komend jaar staat er alweer een reis gepland. We hopen ook komend jaar om weer met een grote groep mensen uit Nederland die kant op te gaan om kinderen in de meest uitzichtloze situaties een leuke tijd te geven en te vertellen over een God die van hen houdt.

Ongetwijfeld hebt u al wel eens verhalen van ons gehoord over situaties die wij daar aantreffen tijdens onze reizen van de afgelopen jaren. Toch zou ik graag speciaal wat vertellen over een familie die twee maanden terug in de Rescue Shelter gekomen is. Ze worden ook wel liefkozend ’the Reds’ (de Roodharigen) genoemd. Het is nog niet helemaal bekend welke problemen er allemaal spelen binnen deze familie, maar zeker is dat de ouders van deze kinderen beide zware alcoholisten zijn, in het bijzonder de moeder. Alle kinderen zijn in de Rescue Shelter terecht gekomen, nadat ze een paar dagen in het ziekenhuis waren geweest om nagekeken te worden door een arts. Daar werd een huidprobleem gediagnosticeerd die veroorzaakt was door het slechte eten dat zij thuis kregen. Help ons te bidden voor deze familie, zodat de ouders de mogelijkheid krijgen om uit deze vicieuze cirkel van alcohol los kunnen komen. Bid dat dit gezin weer herenigd mag worden en de kinderen en ouders iets van Jezus liefde mogen ervaren door het team van Jeremiah’s Hope.

“Gelukkig nieuwjaar!!”

Morgen is het zo ver, dan mogen we elkaar allemaal weer een gelukkig nieuwjaar wensen. Je zegt het zo makkelijk, maar ik merk bij mezelf dat ik er eigenlijk te weinig bij stil sta dat het voor heel veel mensen waarschijnlijk geen gelukkig nieuwjaar zal worden. Hierbij denk ik vooral aan de mensen die in het oosten van Oekraïne wonen. Al bijna vier jaar wordt daar een hevige oorlog uitgevochten tussen Rusland, Oekraïne en enkele separatistische groeperingen. Dit heeft geresulteerd in 2,5 miljoen vluchtelingen (we hebben veel mensen uit deze regio gesproken en direct de gevolgen van deze oorlog mogen ondervinden) en ruim 10.000 doden en nog steeds lijkt er geen zicht op een oplossing. Vooral in de winter hebben mensen het zwaar. Gas, stroom en water zijn schaars en voedsel is door de oorlog enorm duur geworden. Jeremiah’s Hope zet zich elke winter in om voedsel naar deze gebieden te krijgen, maar door problemen aan de grens en de nieuwe Amerikaanse regering (door president Trump wordt veel ontwikkelingshulp stopgezet) is het zeer problematisch om hulpgoederen naar Oekraïne te krijgen. Juni 2016 is er beloofd dat er twee grote containers met hulpgoederen gratis naar Oekraïne zullen komen. Met hulp van lokale kerken is er in maart 2017 een container met 40 ton voedsel afgeleverd bij het pakhuis in de VS. Sindsdien is er helaas niets meer gebeurd. De overheid en instanties in de VS rekken op dit moment procedures zo lang mogelijk en de kans dat deze container nog deze winter in Oekraïne zal aankomen wordt steeds kleiner. Tegelijkertijd wordt de nood aan voedsel steeds groter. Het wachten is nu op de overheid, of op iemand die de verzending van deze containers kan bekostigen. Zolang dat niet gebeurd blijft de container waar hij nu al 10 maanden staat.

Tenslotte nog wat korte nieuwtjes en updates sinds afgelopen zomer:

– De Kelly familie (directors of Jeremiah’s Hope hebben er twee kinderen bij.  Vitalii en Leza zijn afgelopen maand geadopteerd. Dit betekend dat het gezin opeens van drie naar vijf kinderen gegroeid is.
– Er heeft een grote brand gewoed in één van de pleeghuizen van Jeremiah’s Hope. Er is gelukkig niemand gewond geraakt, maar het huis moet wel volledig opnieuw opgebouwd worden.
– Kerstmis is ook in Oekraïne niet ongemerkt voorbij gegaan. Samen met de kinderen van de Rescue Shelter hebben ze er een groot feest van gemaakt.

Hoe kan ik helpen?

Gebed is het belangrijkst. Zoals u hierboven kan lezen zijn er veel dank, maar ook zeker gebedspunten. Jeremiah’s Hope doet fantastisch werk en dit is het afgelopen jaar uitgebreid met veel nieuwe mogelijkheden. Dit werk kan echter niet gedaan worden zonder gebed. Bid voor Andrew, Jenny, hun kinderen en de medewerkers die dag in, dag uit voor dit land aan het werk zijn.

Geef hen wat ze nodig hebben. De organisatie van Jeremiah’s Hope is volledig afhankelijk van giften en ook de Kelly familie leeft enkel van giften. Zonder uw steun is het niet mogelijk om al deze projecten te doen. Wilt u ook komend jaar ons en Jeremiah’s Hope ondersteunen om het werk daar en de kampweken mogelijk te maken?

Ga met ons mee! Ieder jaar gaan we in de zomervakantie naar Oekraïne om kinderkampen te organiseren voor het Sacha project. Dit zijn kinderen uit de onderste laag van de samenleving. Verwaarloosd, mishandeld en vaak aan hun lot overgelaten door hun ouders. Wij gaan naar Oekraïne om hen een leuke tijd te geven en te vertellen over de liefde van Jezus. Wij hopen met dit werk een verandering teweeg te brengen in een jonge generatie om daarmee ook het land te kunnen veranderen.

Ben je jong, of oud, houdt je er van om met kinderen te spelen, sporten, werken, bijbel te lezen, eten, douchen, slapen, of ben je gek op schoonmaken, afwassen en grasmaaien? Dan is dit echt iets voor jou. We kunnen je garanderen dat het een fantastische ervaring is en dat niet alleen de kinderen zullen veranderen door jouw aanwezigheid, maar dat jij zelf ook veranderd terug zult komen!!
Wil je komend jaar met ons mee, of wil je meer informatie, spreek ons dan aan in de kerk, of stuur ons een mail: peter@oekrainereis.nl

Meer info vind u hier. We gaan dit jaar in ieder geval van 20-30 juli. (De week hiervoor 13 – 23 juli is ook een kampweek. Bij voldoende animo gaan wij deze week ook.)

Bidden, geven en gaan!

Ontzettend bedankt voor al jullie steun en support al vele jaren lang en we hopen jullie ook komend jaar weer mee te kunnen nemen op onze avonturen in Oekraïne!

Veel zegen in het komende jaar en een gelukkig nieuwjaar!