Goedenavond allemaal!

Dit zal voorlopig weer de laatste blog zijn. Morgen komt ook Tessa weer naar huis en zit het er voor dit jaar voorlopig weer op. Vandaag hebben we weer veel mensen gesproken over onze reis. Erg bemoedigend om zoveel positieve en opbouwende reacties te krijgen.

Wij zijn klaar met onze reis, maar dit betekend uiteraard niet dat het werk in Oekraïne er ook op zit. Daar werkt het lokale team nog elke dag door met de teams en kinderen die op het kamp geweest zijn. Al deze kinderen zijn onderdeel van het ‘Sasha project’, wat inhoudt dat ze maandelijks bezocht worden. Dat ze dag- en nacht bij Jeremiah’s Hope kunnen aankloppen bij problemen en ook dat de kinderbescherming nauw betrokken is. Het is dus niet zo dat we nu één (of twee) week geweest zijn en dat het daar op houdt, de kampweek was slechts een kleine schakel in een groot geheel.

Voor ons is het nu op naar volgend jaar. Eind dit jaar beginnen de voorbereidingen weer en kunnen we ons weer opmaken voor onze 2020 reis. Mocht jij nu ook enthousiast geworden zijn, of ken jij mensen die het ook gaaf zouden vinden om eens met ons mee te gaan naar Oekraïne, laat het ons dan weten. We nemen jullie graag mee op avontuur.

We zijn erg benieuwd wat voor plannen God voor volgend jaar heeft. Andrew Kelly van Jeremiah’s Hope heeft al gezegd dat hij hoopt dat we volgend jaar met een nog grotere groep kunnen komen. De Nederlanders staan daar bekend als harde werkers en doorzetters en die kunnen ze daar goed gebruiken. Voor de grap (dat hoop ik tenminste) zei hij dat hij hoopte op een groep van 20 mensen volgend jaar!! Al zou het natuurlijk fantastisch zijn als we dat mogelijk kunnen maken. Tegelijkertijd hebben we ook contact gehad met een andere organisatie die ook kampen organiseert voor weeskinderen in een andere regio in Oekraïne. Ook zij zijn zeer geïnteresseerd in een missionair team vanuit Nederland dat zich in Oekraïne wil inzetten voor jongeren daar. We hebben nog geen idee wat God’s plannen hiermee zijn en hoe hij ons wil leiden. Graag willen we jullie vragen om dit ook mee te nemen in jullie gebed, zodat hier de komende tijd ook duidelijkheid over zal mogen komen.

Nogmaals, vind jij het leuk om dingen te organiseren voor kinderen en tieners, of ben je juist goed in het poetsen van WC’s, organiseren van sport en spel, klussen, of wat dan ook. Dit jaar was er een team vanuit Amerika dat alle daken van de kamp gebouwen heeft vervangen en een ander team dat alle badkamers heeft vernieuwd. Ook daar kan jaarlijks veel hulp bij gebruikt worden. We nemen je graag mee op reis! Tot nu toe zijn we voornamelijk in de zomer weg geweest, maar ook in het voorjaar, najaar en in de winter worden er acties en kampen georganiseerd. In het najaar is er bijvoorbeeld altijd een week waar tienermeiden wordt geleerd om te naaien, kleding te repareren en leuke dingen te maken.

Nog een gebedspunt is Tessa. Zij komt morgen weer naar huis en we bidden haar een veilige voorspoedige reis toe. Morgenochtend wordt ze met de taxi naar het vliegveld gebracht en rond 16 uur zal ze aankomen in Amsterdam. Tessa heeft eerder al wat gedeeld en hierbij het laatste deel van haar tweede week in Oekraïne.

Heyy allemaal!

Door alle drukte en het slechte bereik heb ik geen tijd gehad om te schrijven daarom doe ik het allemaal nu😇

De dagen waren warm en wij hadden veel fun met de kinderen. De bijbelklas van Roxanne over liefde was super leerzaam voor de kinderen. Bij crafts hebben wij super gave dingen gemaakt met de kinderen zoals tassen en t-shirts. Met sport deden wij allerlei spellen van voetbal tot frisbeeën. Ook hadden wij jongens en meiden tijd. Bij meiden tijd hebben wij gepraat over kleding, seks en hun interesses. Dat was een moeilijk moment voor hun omdat deze meiden nog best jong waren en nog helemaal niet bezig waren met jongens en zo. Ook hadden we roaps wat zoals altijd super gaaf is! ’s Avonds keken we of een film of deden wij een spel😇 deze week gingen de kinderen op vrijdag al naar huis en was er helaas geen avond spel en kampvuur. Het afscheid was niet zo leuk zoals altijd en 1 jongen moest huilen. Nadat de kinderen weg waren zijn wij gaan schoonmaken en gaan slapen. Vandaag (zaterdag) zijn wij naar kiev geweest en hebben wij rond gelopen. We hebben verschillende gebouwen en kerken bekeken. Het was een warme maar leuke dag!

In deze 2 weken heb ik veel van Gods liefde mogen zien. Ik heb de kinderen mogen zien genieten en hun een mooie tijd kunnen geven. Ik hoop dat al deze kinderen meer van God mogen weten en een veilige thuis situatie mogen hebben. Bidden julie met mij mee?
– Tessa

We sluiten af met onze dankpunten.

Er is na zo’n reis zo ontzettend veel om voor te danken dat deze lijst lang niet alles omvat, maar het geeft een idee wat we gedaan en meegemaakt hebben.

• De kinderen
  Het is zo’n zegen om elk jaar weer te zien hoe de kinderen gegroeid zijn, zowel fysiek als geestelijk. Ieder jaar weer wordt het makkelijker om contact met de kinderen te krijgen.
• Het team van Jeremiah’s Hope.
  Wij zijn weer naar huis, maar het team daar blijft achter om zich weer een jaar lang volledig in te zetten voor deze regio en deze kinderen. Echt zo’n zegen voor Oekraïne.
• Natik
  Zo’n acht jaar geleden heb ik Natik (Natanaël) leren kennen. Vorige week heeft hij zich op grond van zijn geloof in Jezus laten dopen. Wat een zegen!
• Het weer
  Lang leek het er op dat de weken, net als vorig jaar, redelijk in het water zouden vallen. God heeft ons zo gezegend met mooi weer. Slechts één dag hebben we regen gehad, alle overige dagen was het fantastisch weer.
• Het team vanuit Nederland
  Echt ontzettend trots ben ik op het team dat we dit jaar hadden vanuit Nederland. Zo gemotiveerd, gepassioneerd en vol inzet. Echt een compliment waard
• Onze achterban vanuit Nederland
  Iedereen die betrokken is geweest door gebed, lieve berichtjes en financiële steun, echt ontzettend bedankt. Zonder deze achterban kunnen we dit niet realiseren.

De zaterdag is altijd weer de dag met dubbele gevoelens. Na een dankbare, heerlijke week met de kinderen en een mooie afsluitende vrijdagavond, is het op de zaterdag altijd heel snel dat het kamp is afgelopen. De kinderen krijgen een laatste maaltijd, een licht ontbijt van wat cornflakes met wat melk en een klein yoghurtje. Na nog een paar liedjes, het ophalen van alle gemaakte knutsels in de afgelopen week en een gebed, worden de kinderen opgehaald met de busjes en weer thuis gebracht. Wat de kinderen precies denken en voelen als ze weer naar huis gaan, is me altijd een vraagteken. Ik denk dat het verschil groot is met thuis en de kampweek. De aandacht, de gezelligheid van het met elkaar zijn, de zorg in de vorm van een goede maaltijd, warm bed en een toilet, ontbreekt. Ik stel me zo voor dat sommige kinderen terug gaan naar een thuis waar het niet veilig is omdat ze lichamelijk en/of geestelijk mishandeld worden. Het gevoel wat ik daarbij krijg maakt dat ik me hopeloos voel. Maar ik zie ook kinderen die hun ‘oude/normale’ patroon weer op lijken te pakken. Trekken hun oude kloffie weer aan, pakken hun rugzak op en stappen de bus in zonder een overduidelijke emotie. Van het uitzwaai moment proberen we echt een feestje te maken. Enthousiast zeggen we ze gedag, geven we high five’s en proberen we ze het gevoel te geven dat ze waardevol voor ons zijn. En dat zijn ze ook echt! Als de busjes uit het zicht zijn, is het terrein leeg en voelt het ook echt leeg. De wetenschap dat God met hen mee gaat, naar hun thuis, naar hun levens, geeft me ieder jaar weer troost en moed. Dank God dat Hij hen kent, dat Hij ben hen zal blijven en aan het werk zal gaan met hun levens. Ik laat de vraagtekens dan weer los en leg ze bij God neer. Heer, dank u voor de heerlijke week, dank u voor al deze prachtige en waardevolle kinderen . Ga aan de slag met alle zaadjes die geplant zijn deze week. Kom tot uw doel met deze kinderen, hun gezinnen en het werk van Andrew en Jenny. Dank U dat U de God bent van Abraham, Izaäk en Jacob. De God van alle generaties en ook de God voor deze kinderen. Kom tot Uw doel en zegen hen, tot eer van Uw grote naam.

Hoe groot het contrast voor deze kinderen zal zijn als ze weer naar huis zijn, zo groot voelt het contrast ook voor ons op de zaterdag. Het terrein is leeg, er wordt wat opgeruimd, ingepakt en er is tijd voor ontspanning. Het merendeel van de groep is in de middag en avond op pad gegaan naar het park waarop de voormalige president zijn woning had. Het is sinds zijn vlucht naar Rusland, opengesteld voor het land. Het terrein is werkelijk enorm en prachtig. We mochten genieten van mooie bloemen, grote velden met fonteinen en heerlijk groen en zacht gras. Het was echt heel fijn en we hebben genoten.
En dan ben je opeens weer dé toerist, na een week onderdeel te zijn geweest van een missionaris team. Het contrast is dan groot. Allebei was en is heerlijk, allebei is goed en ik denk dat we van beiden mogen genieten. En terwijl we heerlijk een ijsje zitten te eten op de prachtige, groene golfbaan van deze oud president dwalen mijn gedachten weer naar de kinderen van afgelopen week en bid ik stilletjes, kom ook alstublieft tot Uw doel met ons leven. Laat de zaadjes die geplant zijn bij de kinderen, ook bij ons vrucht dragen. U bent trouw Heer, tot aan het eind. Laat ons Uw wil doen tot eer en glorie van Uw grote naam. Zegen de kinderen en zegen ons. Amen

Goedenavond allemaal!

We zijn alweer 24 uur terug in Nederland en het lijkt alweer allemaal zo lang geleden. De meeste wassen zijn weer gedraaid, de eerste werkdag zit er alweer op en het ‘gewone leven’ dringt zich weer helemaal op. Gelukkig hebben we nog wat blogs klaar staan, zodat we nog een beetje in de Oekraïense stemming kunnen blijven en wat foto’s en filmpjes terug kunnen kijken. Vandaag de blog van dag 5 (de vrijdag) van het eerste kamp. Daarnaast ook een verslag van Tessa, die nog in Oekraïne zit van dag 1 & 2 van het tweede kamp.

Dag 5 – Anita

Wat gaat de week snel! Het is vandaag al de laatste hele dag van het kamp; morgenochtend gaan de kinderen weer naar huis. Het weer is goed vandaag. Af en toe zijn er wat wolken, maar de zon schijnt veel en maakt het soms best warm. Na het ontbijt met warme pap en het zingen van enkele liedjes, beginnen we met de rotaties. Bij het sporten doen de kinderen een wedstrijdje: wie kan het parcours door de speeltuin het snelste afleggen? Sommige kinderen zijn hier erg goed in en kunnen het binnen 30 seconden. Bij het knutselen maken we van wol een Oekraïense vlag. Het Bijbelverhaal gaat vandaag over Jezus Die de voeten van Zijn discipelen wast. Dit wordt voor ons erg concreet gemaakt: we gaan elkaars voeten wassen! Jezus liefde is zichtbaar in dit verhaal.

Na een lekkere lunch, met rijst en kip, hebben we een rustig uurtje, maar dan mogen we weer aan de slag 🙂 Het is tijd voor de Camp Olympics. Met de kinderen doen we allerlei spelletjes op het grasveld, zoals zaklopen en estafette. Daarna komen we als Dutchies bij elkaar en krijgen we meer te horen over de achtergrond en leefomstandigheden van de kinderen die deze week op het kamp zijn. Het is schrijnend om te horen in welke situaties sommige kinderen zitten. Sommige kinderen wonen niet meer thuis omdat de omstandigheden zo slecht zijn. Anderen wonen wel thuis, maar leven ook in slechte omstandigheden. Denk hierbij aan ouders die veel alcohol drinken, niet voor hun kinderen zorgen of geen werk hebben. De meeste kinderen zien er goed en vrolijk uit, maar er kan zo’n verhaal achter hun leven zitten.. Gelukkig zijn er ook kinderen die het thuis wel goed hebben.

Na het avondeten gaan we eerst een film kijken. Daarna hebben we weer kampvuur. We zingen wat liedjes en we luisteren naar een getuigenis. Omdat de kinderen bijna naar huis gaan, bidden we vanavond specifiek voor de kinderen. We maken twee kringen: een met de kinderen en daaromheen een met de volwassenen. We vertellen de kinderen dat we voor hen blijven bidden en dat we hen niet vergeten, ook al zien we hen straks (voorlopig) niet meer. Dan gaat iedereen douchen en naar bed, ook deze dag is weer snel voorbij gegaan!

Kampweek twee – Tessa – Dag 1&2

Onze diehard Tessa is gebleven toen wij vertrokken. Zij leidt hier de tweede kampweek en probeert ons ook regelmatig op de hoogte te houden van haar belevenissen.

Deze week zijn er 47 kinderen uit de dorpen Zoren, Gornastiple, Orayne, Piski, Sukachi en Ivankiv. We hebben twaalf meisjes en de rest is jongen. Het wordt dus een drukke week!! Bid voor Tessa, Andrew en het team dat daar nu werkt met deze kinderen. We hopen dat er weer harten veranderd mogen worden voor God!

Maandag [Dag 1]:

Hey allemaal!!

Vandaag is het alweer maandag, mijn tweede week. Gister avond nam ik afscheid van de Dutchies en vertrok ik terug naar hier en de Dutchies bleven in Kiev slapen in een appartement. Vandaag vertrokken zij terug naar Nederland terwijl ik de nieuwe kids kreeg. We zijn met een grote groep met veel jongens, ook de leiders zijn we met veel, waarvan voornamelijk jongeren van 15-18 jaar. Vandaag deden wij de luizen check (wat niemand leuk vind….) we speelden met de kinderen en ondertussen heb ik de hele dag de was gedaan met de kleren van de kinderen met luizen. Na het middag eten deden wij de rotations Bijbelklas, crafts en sport. ’s Avonds hebben wij councelor hunt gespeeld . Bij het kampvuur heeft iemand beertjes uit gedeeld met een verhaal erachter hier komt het verhaal in het kort.

Hij verloor zijn Teddie beer toen hij 4 was. Hij was hecht met deze beer, zijn moeder zei laten we bidden dat wij jou beer weer vonden en ze deden dat. De dag erna reden ze naar de andere kant van de stad en daar lag zijn beer langs de weg. Het doel van dit verhaal was dat het ook zo is met God als je hem kwijtraakt bid tot hem en je zult hem terug vinden. Nu gaan wij lekker slapen. Slaaplekker!

Dinsdag [Dag 2]:

Vandaag was een rustige warme dag. We begonnen onze dag met onze vaste rotations en deden ’s middags een foto spel over het terrein en daarbuiten. We speelde met de kids en hadden veel fun. ’s Avonds keken wij de film ‘Up’. Bij het kampvuur vertelde iemand over zijn leven wat weer veel impact had op de kinderen het was super mooi om te zien.

In deze weken zie ik veel kinderen die allemaal hun eigen verhaal hebben en wat de meiden ook aangaven tijdens de girls talk ze zien elk jaar naar deze week uit en willen het liefst blijven. Ik vind het fijn om deze kinderen te zien genieten en liefde te geven. Ik hoop dat al deze kinderen God zullen leren kennen en met hem mogen leven. Bidden jullie met mij mee?
Wij gaan nu lekker slapen. Slaaplekker

Goedenavond allemaal!!

We zijn weer terug in Nederland. Zojuist zijn we allemaal veilig geland en op dit moment weer onderweg naar ons eigen huis. We hebben een fantastische tijd gehad en daar hebben we de afgelopen week van kunnen delen en zullen we ook komende week nog van delen. Het is nog niet gelukt alle dagverslagen en video’s te uploaden, dus dat zullen we de komende dagen doen. Vandaag dus het verslag van dag twee van het kamp. Dat was afgelopen dinsdag.

Het dagverslag van Willy

God dienen in het dagelijkse.
7.30 de wekker ging bij de kleine meisjes. Het licht bij de oudere meisjes ging even later ook aan. De kleintjes stonden snel op en renden al snel heen en weer. Ze hadden een lach op hun gezicht. Gelukkig maar, in tegen stelling tot de avond ervoor. Eén van de meiden had de avond ervoor een uur liggen huilen. Ze heeft het moeilijk thuis en er kwam bloed uit haar mond bij het tanden poetsen . Ze heeft een gat en heeft ontstoken tandvlees. Dat is de situatie van al deze kinderen. De kindjes die luizen hadden, waren hun kleren kwijt, totdat ze weer gewassen zouden zijn door de leiding. Ze wilden gaan slapen in hun vieze, bezweette kleding die ze na het douchen weer aan wilden doen. Van de mee gebrachte kleding konden we gelukkig wat voor ze uitzoeken. We zagen dat ze ook hun onderbroek wassen tijdens de douchebeurt. Vaak hebben ze er maar één, het droogt vanzelf wel weer. De natte onderbroeken hingen overal in de kamer. Op één van onze bedden, lag een hele vieze broek, een vies t-shirt en een natte onderbroek. Voor ons is het maar een paar dagen in tegenstelling wat zij altijd mee moeten maken.

Het ontbijt staat al klaar. Wat opvalt is dat de kinderen hun ontbijt naar binnen schrokken. Als wij de eerste happen hebben genomen, is hun bord al leeg. Veel van hen hebben lang niet altijd drie maaltijden op de dag. En als ze iets delen met elkaar, is het al snel besloten wie wat neemt. Het is mooi om te zien hoe verschillende kinderen willen bidden voor het eten, heel vrijmoedig. Toen Andrew, de leider van het kamp, vroeg of iemand van de ‘Dutchies’ wilde bidden, noemde hij naar de kinderen dat God ook onze taal verstaat. God verstaat alle talen van de wereld, zelf de gekke Nederlandse taal. Hij zei denk er nog maar eens over na, hoe geweldig groot God is!

De drie rotations vandaag waren leuk. Bij sport hebben we gevoetbald en het ‘shakespel’ gespeeld. Bij ‘craft’ maakten we een T-shirt. Wat een creativiteit! De Bible class werd weer verzorgd door Roxanne en Masha, de vertaler. Vandaag ging het over Jezus als degene die hoop geeft. De kids gaven mooie antwoorden op de vraag wat hoop inhoudt. Dit werd verder uitgewerkt aan de hand van het verhaal dat Jezus een meisje uit de dood opwekt. Het gaat eigenlijk niet om het wonder, maar om Jezus zelf. De kinderen hadden goed de aandacht voor het verhaal. Onze hoop en ons gebed is dat ze het blijvend zullen herinneren en meer mogen leren van wie hij is.

Tussen de middag gaan de kleintjes rusten. Ze moeten dan op hun kamer blijven. Het is soms best wel lastig om dit allemaal uitgelegd te krijgen. Maar het ging! Sommigen van hen gingen onder hun bed liggen of een klapspel doen. De vertaler gaf aan dat dit normaal is, we zijn met hen mee gaan doen. Ze bleven in ieder geval rustig. Het is mooi om te zien hoe alle kids met elkaar omgaan en naar ons als groepsleiding toetrekken. Ze zoeken contact soms een side-hug en genieten van de liefde die ze krijgen. ’s avonds voor het slapen gaan zegt iedereen tegen elkaar ‘ spokie nokkie’, welterusten! En de meiden knuffelen elkaar dan nog graag even. Er is echt al een groot verschil te zien met gisteren, de eerste dag. Sommige kids zijn er stil, anderen gedragen zich wat weer iets laat zien van hun thuissituatie. Als voorbeeld: alle meiden kleden zich om in de slaapkamer zonder hier over na te denken. Eén van hen keek heel moeilijk in het rond en ging naar de badkamer om zich te verkleden. De meeste kinderen van deze leeftijd in nederland, denken hier niet over na. Zij wel. Achter elk kind hier zit een verhaal van een moeilijke thuissituatie. Het doet soms pijn om deze dingen te zien en te beseffen dat ze weer naar huis gaan. Dat geeft ook weer meer passie om Gods grootheid en liefde te laten zien en ze te leren wat de Bijbel aan ons wilt vertellen.

De kids houden van spelletjes! Vooral klapspelletjes zijn in, maar ook spontane momenten. Eén kind wilde een kussengevecht. Ze vroeg dit ’s middags al en ’s avonds kreeg één van ons opeens een kussen op haar hoofd. Er ontstond een spontaan kussengevecht. Wat een lol hadden we met elkaar en wat een blije gezichten! Het betreffende meisje gaf een high five en was zo gelukkig dat dit zo kon en ook wok werden erg blij van hen. God dienen in het dagelijkse. Het eten en het spelen, het liefhebben en het slapen. Zelfs tijdens het opdienen van het diner. Eén van ons dacht; ‘ we can serve God’, ja daar hoort ook bij ‘ to serve the dinner’! En alle andere taken mogen we doen met een blijmoedig hart.

’s Avonds waren we met wat dutchies aan het napraten. Eén van hen vertelde dat een kindje had gevraagd in wat voor woning zij woonde, een appartement of een huis. Ze antwoorden, ‘ een appartement’. ‘ Oh gelukkig maar’ antwoorden ze. ‘In een huis heb je meestal geen douche en geen toilet’. Veel kan je daar vervolgens niet op antwoorden. Wat een verschil met al onze zegeningen.. Tellen we deze nog? Laten we danken voor al dit goeds en laten we tegelijk bidden voor diegene die zoveel moeten missen. Dat ze alles mogen vinden in God zelf. En dien, op jouw plaats, God met een dankbaar hart.

We sluiten dit bericht af met de dag video van dag 3, waarvan we het verslag al eerder hebben geüpload.

In Oekraïne zijn we inmiddels al bijna aan het eind van het kamp. Het gaat erg goed hier en de kinderen hebben het ontzettend naar hun zin. Door een zeer slechte internetverbinding en vele stroomuitval hebben we de dagverslagen ‘offline’ gemaakt. De komende dagen zullen we steeds een verslag uploaden.

Nog meer goed nieuws. We hebben het gehele sponsorbedrag inmiddels binnen. Alles wat extra binnenkomt komt volledig ten goede aan het werk van Jeremiah’s hope.

We beginnen met een lied, dat Pascal en Martine enkele dagen geleden zongen.

Het dagverslag van Cathaleya:

Vandaag was een overweldigende dag.
In de ochtend zingen we liedjes in het Oekraïns, om God te prijzen. Ook bidden we gezamenlijk voor het ontbijt en ook de kinderen krijgen de kans om te bidden. De meeste kinderen doen leuk mee.

Daarna gingen we naar ons dagelijkse rotation programma waar ze hebben geknutseld, de bijbel klas hebben gevolgd, daarna is er altijd een tussendoortje en daarna werd er gesport.

Na de lunch hadden we een uurtje vrije tijd.

Vanmiddag gingen we extreme sport doen, zo noemen ze dat hier. Dat is klimmen in een hele hoge toren waarbij ze vast zitten aan de lijn met iemand die ze kan opvangen als ze vallen, met kabelbanen en abseilen. De kinderen waren zo enthousiast en ook de pubers gingen los, (pubers doen meestal niet zo snel enthousiast mee)

Ik zag een jongetje op het bankje zitten en hij deed niet mee, ik vroeg hem waarom niet en hij zei dat hij bang was voor hoogtes. Ik heb hem toen over mijn eigen angsten verteld en dat ik die samen met God heb overwonnen. En dat ik geloofde dat hij het ook kon. Maar hij was er zeker van dat hij niet wou.. tot ik een tijdje later hem van de kabelbaan zag gaan ! Toen hij beneden was ben ik om hem af gerend en heb ik hem geknuffeld en ik zei: “wat ben ik trots op je!!!”. Ik kon aan hem zien dat hij het ook geweldig vond. Ik vond dit een heel mooi moment.

Iris, Willy en ik hebben ook geprobeerd te klimmen. We moesten kratjes op elkaar zetten en zelf erboven op staan en zo hoog mogelijk de toren bouwen waar we op stonden.. het ziet er makkelijk uit maar het is enorm moeilijk en spannend als je het zelf moet doen! De kinderen kwamen allemaal veel hoger! Ze zijn zo dapper en gemotiveerd!

Later hebben ze gegeten en veel kinderen namen nog een extra bord, je ziet hoe enorm ze van eten genieten wat heel mooi is om te zien maar ook moeilijk, want je weet niet wat ze krijgen als ze weer weg zijn van het kamp..

In de avond hebben we de film UP gekeken. En het kampvuur waar Peter prachtig tot de kinderen heeft gesproken. Ik zag kinderen echt na denken over de boodschap die hij overbracht.

Tijdens klaar maken voor het slapen zijn er nieuwe regels verteld over de telefoons. Die moeten nu uit om 21:30 en mogen pas weer aan om 7:30 omdat bleek dat meiden (de grotere meiden waar ik mee op de kamer slaap) de nacht ervoor met de jongens liepen te chatten tot heel laat in de nacht. Er werdt even moeilijk gedaan maar de regels zijn snel geaccepteerd. De meiden zijn nu allemaal lekker vroeg stil en gaan slapen ! Ik dank God voor deze prachtige dag

Het is inmiddels echt weer een kampweek als vanouds. En ook het weer heeft zich goed aangepast. Vanaf nu wordt het naar verwachting elke dag zo’n 25 graden, dus prima weer voor een kampweek.

Gisteren hadden we wat regen en dus ook de hele dag geen internet. De blogs zijn al wel geschreven en we hopen deze ook binnenkort te kunnen plaatsen.

Wel hadden jullie nog een video tegoed van dag één. Wij beginnen zo alweer aan dag vier in Oekraïne. De helft zit er op!

Goedenavond allemaal!

We beginnen met de video van gisteren (zondag).

Vandaag was de eerste dag van het kamp. Vanwege de verwachtte tegen zouden de kinderen wat meer verspreid binnenkomen, zodat de luizen check wat beter zou gaan en kinderen niet buiten in de regen hoefde te wachten tot ze gecheckt konden worden.

Na de ochtend was er lunch. Veel regen en we waren enorm uitgelopen. Na de lunch was het tijd voor het normale programma. In de rotatie draaien we steeds door verschillende programma’s heb. Sport, Bijbel en knutselen.

Na het programma ging het mis met één van de jongens. Bij het spelen kwam hij op de trampoline verkeerd terecht, waardoor zijn elleboog brak een hij naar het ziekenhuis moest. Hij is nu weer thuis, het gaat goed, maar hij komt niet meer terug deze week.

Vanavond hadden we kampvuur, waar we zingen en iets delen over ons leven.

Morgen hopelijk weer een update. Dan ook weer het filmpje van vandaag. Welterusten ☺️

Goedenavond allemaal! Weer een dag voorbij! We beginnen inmiddels weer helemaal ingeburgerd te worden in Oekraïne en zie uit naar de komst van de kinderen morgen.

Vanochtend zijn we in alle vroegte naar de kerk gegaan. Zoals elk jaar bezoeken we de ICA Kyiv, een internationale kerk in Kiev. Deze kerk bestaat bijna volledig uit mensen die in Kiev en omgeving wonen, maar niet uit Oekraïne afkomstig zijn. Veel mensen dus die ik Kiev (tijdelijk) werken en zendelingen die hier zijn. Erg gaaf om zo, samen met hen, familie te zijn in Christus en ook hier avondmaal te vieren.

Kiev heeft een aantal enorme event/shoppingmalls. Enorme gebouwen met winkels, restaurants, bioscopen, schaatsbanen, botsauto’s en andere kermisattracties. Echt een belevenis als je hier niet nooit eerder geweest bent. Vanmiddag hebben we hier met de hele groep gegeten.

De groep van deze week bestaat uit tien Nederlanders (+ twee kinderen), elf Texanen afkomstig uit een lokale kerk en de ACU university, Xander, de Kelly’s en drie fantastische vertalers.

De terugreis naar Kolentsi was een behoorlijke belevenis. Het goot van de regen en dan duurt die normaal anderhalf uur toch behoorlijk lang 😎 Op veel plekken was de weg compleet ondergelopen. Veel gaten in de weg waren niet meer zichtbaar, dus een behoorlijke uitdaging en uit de ramen was ook weinig meer te zien. Gelukkig zitten we binnen zou je denken, maar binnen zijn we zeker ook niet helemaal droog gebleven. Door alle gaten en kieren kwamen flink wat druppels naar binnen. Gelukkig zijn we weer veilig aangekomen!

Vanmiddag was het weer tijd voor onze traditionele Nederlandse verrassing. Het bakker van pannenkoeken! We zijn er weer de hele middag mee bezig geweest, ruim 100 pannenkoeken waren het resultaat! Pannenkoeken met appel, banaan, etc etc.. Binnen no-time waren de bakken leeg. Ook erg grappig om te zien hoe Amerikanen en Oekraïeners hunnen pannenkoeken eten. Een grote hoop met pannenkoek die wordt overgoten met stroop en jam.

Vanavond nog de laatste keer alles schoonmaken, zodat we morgen fris kunnen beginnen met het kamp. Voor het begin van dat kamp hebben we nog steeds één groot gebedspunt, namelijk het weer. Morgen is er tachtig procent kans op regen. Elke kampweek wordt gestart met de luizen controle. Alle kinderen die aankomen moeten buiten blijven tot ze gecheckt zijn op luizen. We hebben het programma al aangepast op het weer, maar alsnog wordt het een behoorlijke uitdaging.

De eetzaal, slaapzalen, cabines, douches, toiletten zijn allemaal weer fris en schoon. Tijd om naar bed te gaan en morgen weer aan de slag te gaan met de kinderen!

Helaas geen video, die komt hopelijk morgen online.

Goedenavond allemaal. Op het moment dat u dit leest is het natuurlijk al lang geen avond meer, maar wij hebben de eerste dag in Oekraïne er op zitten.

Na een lange reis zijn we gisteravond met de heles dutchies groep aangekomen in Kolentsi. Beide groepen hebben een goede vlucht gehad en na een lange dag van reizen waren we dan ook blij om eindelijk (weer) aan te komen op het terrein van Andrew en Jenny. We hebben een goede eerste nacht gehad waarna we een hele ontspannen eerste dag mochten hebben. Afgelopen week is er geen kampweek geweest, een break voor Andrew en Jenny, waardoor er vandaag ook geen kinderen waren die hun kampweek op de zaterdag eindigden en er een hele grote schoonmaakbeurt op ons stond te wachten. Dat was eigenlijk wel een fijne meevaller! Na het ontbijt zijn de dutchies het dorp ingestuurd om kersen te plukken. Om de beurt zaten Peter of Pascal in de bomen om aan de takken te trekken waarna alle kersen naar beneden vielen. De meiden hielden ondertussen plastic zeilen op waarop alle kersen vielen. We hebben dozen vol met kersen verzameld. Goed voor heel veel wekpotten vol met ingemaakte kersen voor de komende maanden en compote voor morgenavond als we voor de hele groep traditiegetrouw weer pannenkoeken gaan bakken voor de hele groep.

Vanmiddag hadden we vrije tijd en zijn de meesten van ons gaan zwemmen in de rivier. Tussen de activiteiten, de maaltijden en de vrije momenten door hebben we veel uitleg van Andrew gekregen over het komend kamp en de kinderen die gaan komen. De meesten van ons zijn hier voor de eerste keer, dus er is dan ook een hoop te vertellen. Wat voor soort kinderen gaan komen, wat kunnen we gaan verwachten? Hoe zit een kampweek in elkaar, welke taken neemt ieder op zich?

We kregen heel veel achtergrond informatie over de kids. Een voorbeeld, veel van de kinderen roken. Ze roken omdat sigaretten die de honger onderdrukken. En ze zijn heel goedkoop. Goedkoper dan het meeste voedsel. Er werd benoemd dat we niet als doel moeten hebben om de kinderen de komende week te laten stoppen met het roken. Het zal een averechts effect hebben . Ze zullen stiekem gaan roken op het terrein met alle gevolgen van dien, maar als ze een poging willen doen om te stoppen, zullen ze afkickverschijnselen krijgen waardoor ze minder aandacht hebben voor bijv de bijbelstudie die wordt gegeven. Kortom er zit een reden achter bepaald gedrag wat zij zullen laten zien en Andrew gedoogt bepaalde zaken zodat de essentie van dit kamp niet verloren gaat. In deze situatie is het planten van zaadjes, het delen van het evangelie belangrijker dan het afleren of aanleren van bepaald gedrag.

Morgen (zondag) gaan we naar de kerkdienst in Kiev. Dat is altijd een hele onderneming, maar goed om morgen weer samen te mogen zijn met andere christenen en God groot te gaan maken.

We zien uit naar komende week. We zijn allemaal erg benieuwd en we zien uit naar wat er allemaal weer gaan gebeuren.

We zijn voor nu alvast dankbaar voor de fijne sfeer in de groep. Het is erg gezellig en we zijn dankbaar dat we met zo’n grote groep zijn. Ook zijn we dankbaar voor het fijne weer van vandaag.

Gebedspunten zijn nog steeds het weer, vandaag hebben we een mooie dag en ook naar de eind van de week wordt het prachtig weer, de eerste helft van de week belooft echter veel regen, dus dat is nog even spannend.

Maandag komen de kinderen en we hopen en bidden dat iedereen op tijd op de juiste plek mag staan en de reis naar het kamp goed mag gaan.

We zijn er klaar voor! De laatste koffers pakken en dan mogen we weer vertrekken. Vrijdagochtend zullen we vertrekken naar Oekraïne. Voor sommigen alweer de tiende keer, maar voor een aantal ook de allereerste keer. Ook al zijn we zeer vertrouwd met de plek waar we heen zullen gaan, het blijft toch altijd spannend hoe het zal gaan.

We gaan dit jaar met een enorm grote groep. Erg fijn om te zien dat zoveel jonge mensen een passie hebben voor Jezus en hierover willen delen met de kinderen in Oekraïne.

Voor de meesten zal het bekend zijn wat we gaan doen, maar ik zou er graag nog het een en ander over delen. We gaan naar een land dat al decennia, zo niet eeuwen gebukt gaat onder enorme alcoholproblematiek en daaruit voortvloeiende ellende. Veel kinderen zijn al bij geboorte beperkt doordat ze in de buik al dronken zijn van de alcohol. Andere kinderen worden zwaar verwaarloosd en mishandeld of juist enorm aan hun lot overgelaten en zien dagen lang helemaal niemand.

Wij willen naar dit land gaan om die kinderen te laten zien dat er mensen, volwassenen zijn die om hen geven. Volwassen die wel normaal kunnen doen en een voorbeeld voor hen mogen zijn. Dit willen we doen door er voor ze te zijn, met ze te spelen, naar ze te luisteren en ze te vertellen over God, onze vader, die nog veel meer van hen houdt dan dat wij dat kunnen.

Wie zijn wij?!

Zoals gezegd gaan we dit jaar met tien volwassenen (en een baby en een peuter) op reis! Maar wie zijn wij nu eigenlijk?!

Gebedspunten

We kunnen deze reis natuurlijk niet alleen. We zijn afhankelijk van God en van onze achterban in Nederland. Graag vragen we gebed voor:

• Bescherming tijdens onze reis. Het is weer een lange reis, de wegen en het verkeer in Oekraïne zijn niet zoals we dat in Nederland kennen.
• Eensgezindheid voor ons als groep. We gaan altijd als zeer verschillende mensen mee met deze reis. Help ons samen te zien naar het gezamenlijke doel dat we hebben.
• Het weer. De weerberichten zijn weer niet goed. Er wordt veel regen voorspeld. De meeste activiteiten zullen buiten plaatsvinden, dus regen is zeker niet handig.
• Financiën. De reis kost veel geld. We hopen dat we een groot deel hiervan gesponsord zullen krijgen. Alles wat daarboven nog binnenkort komt volledig ten goede aan Jeremiah’s Hope.

Vrijdag gaan we weg. Nog even wachten dus..
Heel erg bedankt voor alle steun, support en lieve berichtjes die we elk jaar krijgen. We houden jullie uiteraard dagelijks op de hoogte van onze reis en belevenissen!